Pisali fiołkiem i pokrzywą

Pisali fiołkiem i pokrzywą

Zapachem gorzkim

Upływającego życia

Mówili: przyjdź

Nie przyszedł

Wychodzili przed wymyty próg

Przysłaniali oczy

Powietrze było pełne

Bocianich skrzydeł

Powrotów

W południe rozsuwali żółte kłosy

Wypatrywali pośród przepiórczych gniazd

Każdy mak

Miał w rozgiętych płatkach

Niecierpliwość

Potem – podnosili głowy

I liście

Podzwaniające śmiercią

Opadały

Na wyczekujące oczy

Śnieg przysypał najlżejszy ślad

Czekali

Dokąd sznureczek dni

Nie zawiązał się łądnie

W pętlę

Na której można nie żyć