Co przedtem znałem już, to te odgłosy Szumiącej wody, albo może lasu Za oknem, lecz usnąwszy wnet leżałem Długi czas nieobecny, wplątany w jej włosy.Więc nie wiem o niej nic, może trochę kolano Przez noc zatarte, szyi odrobina Czarne włosy z zapachem soli kąpielowych I to, co o niej mi opowiadano. Mówią, że się jej twarz zapomina po chwili Bo chyba widać przez nią coś pustego Jak biała kartka. Ale też mówili Że twarz niejasną ma i sama wie Jak się ją zapomina i gdyby te słowa Przeczytała, nie zgadłaby, o kim tu mowa. Przełożył z niemieckiego Robert Stiller |