Polska poezja

Wiersze po polsku



Człowiek i suknia

Brał się pewien do pręta chcąc wytrzepać suknię;
Ta, widząc się w złym razie, żwawie go ofuknie:
„A, takaż to jest pamięć na usługi – rzecze –
Bijesz tę, co cię zdobi, niewdzięczny człowiecze!”
Rzekł człowiek: „Ja nie biję, lecz otrząsam z prochu.
Zakurzyłaś się wczoraj, dziś trzepię po trochu,
Wybacz, z przykrych sposobów, kto musi, korzysta;
Gdybyś nie była bita, nie byłabyś czysta”.


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Wiersz Człowiek i suknia - Ignacy Krasicki