Polska poezja

Wiersze po polsku



Do S. D. K. G

Nadzieje mylą. Na te zwyczajne losu igrzyska przygotowanym być trzeba, a jak umieć z szczęścia korzystać,
gdy przyjdzie, tak gdy się zwróci i oddali, strzec się słabości zbytecznego zmartwienia.

Rozpacz, podłych dusz rzemiosło,

Zdarzenie zniszczyło, wzniosło,

To przypadek. W tym istota,

Gdzie duch mężny i gdzie cnota.

Nad los umysł kiedy wielki,

Szczęścia płochej rządzicielki

Co niewarci, ci czciciele,

Czy kto mało ma, czy wiele,

Gardząc, czym się małość zżyma,

W tym, co czuje, większość trzyma.
Nie tego, co wart, nie wziął, los srogi udręczył,
Lecz tego, co znał, uczuł, mógł, a nie uwieńczył.


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Wiersz Do S. D. K. G - Ignacy Krasicki