Polska poezja

Wiersze po polsku



Węzeł

Węzeł

Twardszy o zacisk ust,

Cięższy o przełknięcie,

Jest tu księżyc, mara piersi,

Czuć cię jak czuję boleść,

Znać, jak znam śmierć,

Odwrócę się, złamię papierosa,

Zdławię rękawiczkę z twojej dłoni,

Kochajcie innego,

Innego nienawidźcie,

Będziemy, każdy

Po drugiej stronie miłości,

Która nas przegoniła,

Zdradziła nas,

Ścierpła nam cukrem

Podawanym z ust do ust,

Wypchnęła nas przed siebie,

Poszła nam w pięty,

Pokrzykiwała za nami,

Śmiejąc się żądała dowodu

Na względy,

Szliśmy sobie na przeciw, doszliśmy

Bez dotyku, minęliśmy się o miłość

I poszliśmy dalej, hen

Ot tak, hen, dokądkolwiek,

Złamię papierosa,

Zedrę chustkę z twojej głowy,

Wskażę na siebie, chociaż ciągle

Się migam i uciekam,

Nie, nie, nie,

To oś, na której się kręcę

Związana w węzeł języka.


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Wiersz Węzeł - Ján Ondruš