Książę Poezji

Trzeba się trochę samemu z siebie pośmiać Z tej swojej nadętej indyczej pieśni Z tej twórczości jak z kociego miauczenia Z tego tytułu poetyckiego feudała z tego księcia poezji Co rządzi na kilku krakowskich ulicach krzywych A jeszcze jaki śmieszny ten baśni kogut z malowanego ciasta I to słowo świątek którym te wiersze nie do zniesienia seplenią I te tomiki zgodnym chórem chrapiące w księgarniach