Polska poezja

Wiersze po polsku



Trochę włóczki

Więc to nie tak jak było w książkach.

Więc to nie tak jak na polanie

Kwiaty w zielonej porcelanie

We włosy wpięta dumna wstążka

Jak ważka gdy nad oceanem

Lat naszych młodych się uniosła.

Ten kto wymyślił wiarę i dynamit

Czy widzi czemu służą wiara i dyamit?

Te który pieśni pospiętrzał żarliwie

Czy słyszy że brzmią one ciężko i fałszywie?

To nie tak. To nie tak jak w książkach.

Kim są moi znajomi i kim będą jutro?

Dlaczego się podaje milczenie z ust do ust?

Dlaczego ma przywódca metr sześćdziesiąt wzrostu?

Dlaczego jedni ludzie padają z pragnienia

A inni z nadmiaru wody?

Więc to nie tak. Ale za proste byłoby

Popaść teraz w rozpacz. Albo umrzeć.

Więc to nie tak. Ale mamy jeszcze

Pieśni. I wiarę. I dynamit.

I trochę włóczki. I trochę włóczki

Z której można zrobić od nowa

Zupełnie od nowa

Świat.


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Wiersz Trochę włóczki - Ewa Lipska