Kantyczka Franka

Za tych co na morzu
Za tych co na dnie
Idź pielgrzymie boży
Nie oglądaj się
Za tych co w obroży
Uwiązani, źli
Idź pielgrzymie boży
I pokutę czyń
Za tych co na łożu
Muszą razy sześć
Za tych co się srożą
Że ktoś ma ich gdzieś
Za tych co by mogli
Ale nie chcą móc
Za tych co niegłodni
Bo się nażarł wódz
Za tych co na górze
Za tych co na dnie
Idź pielgrzymie boży
Nie oglądaj się
Za tych co zasnęli
Wymyślając raj
Za tych co zginęli
Pod stołami knajp
Za tych co by chcieli
Lecz nie mają czym
Wyjdź na drogę swoją
I pokutę czyń

(2 votes, average: 4,50 out of 5)

Podobne wiersze:

Kantyczka Idzie ten chłopak. Takie głupie dziecko Jakby na plecach jeszcze niósł tornister szkolny. Idzie z Zalesia, wędruje z Zapiecka, Ze […]...

Kantyczka wołania pełna Gwiazdy niejasnej prowadzony wzorem po napój sięgam i jadło. Który ognistą koronę na czoło sczerniałe kładziesz, nad rąk pochyłością senną […]...

Otchłań Pascal miał otchłań, która wciąż płynęła za nim. Ach, wszystko jest otchłanią! Żądza – mara – słowo – Czyn! Nieraz […]...

ZNAM MĘŻÓW ODWAŻNYCH SŁÓW Znam mężów odważnych słów, którzy się poją dźwiękiem, zwalczają się Armadą mów, zgłuszają mów tych szczękiem, lecz czyn przerasta wzrost […]...

„Otchłań” Pascal miał otchłań, która wciąż płynęła za nim. Ach, wszystko jest otchłanią! Żądza – mara – słowo – Czyn! Nieraz […]...

Tak. Bóg opuścił ziemię Tak. Bóg opuścił ziemię naszą! Spadł na nią klątwy jego gniew. Dni gorzkie bolą, noce straszą, Szaleje pożar, płynie krew. […]...

ŚWIT ŚWIATA Gdy się budzę nad ranem Wita mnie mój zaścianek Ten z metalu, szkła, tworzyw Świat nieludzki, lecz Boży! Już nie […]...

„Serenada” Indyjskie zwiewne kwiaty, kwitnące raz w sto lat – o piękna, wyjdź z komnaty, jak księżyc spoza krat. Na harfie […]...

Zagmatwanie Chwalimy czyn wojenny, że jest Ťprzyrodniczyť. ŤInstynkt – mówimy – walki pragnie i zdobyczy. ť ŤLwy, nie ludzie! ť – […]...

Zagmatwanie Chwalimy czyn wojenny, że jest? przyrodniczy?. ?Instynkt – mówimy – walki pragnie i zdobyczy.? ?Lwy, nie ludzie!? – wołamy w […]...

Siedem początków I Wychodząc z miasta, gdzie mrowią się budowlańcy, nowoosiedleńcy, nuworysze, Każdy chce być na wierzchu, liznąć szczęścia, ciężko dysząc, Upewnić […]...

Bez granic Potoki mają swe łoża – I mają granice morza Dla swojej fali – I góry, co toną w niebie, Mają […]...

Opętany XXXVII Opętany Kir przysłonił już słońce, I ciebie, mój cudzie, Luno mojego życia! niechaj mrok oplecie; Pal, albo marz – […]...

Czym jesteś Lecieć bym chciała daleko… daleko… Gdzie z brzóz płaczących srebrne rosy cieką, Kędy szum lasów pierś przejmuje drżeniem… – Czym […]...

Herakles I Greckie go mity Heraklesem zwały, Chociaż właściwie ludem się nazywa. Na wieczną pracę nieba go skazały, Więc jego ramię […]...

Tristesse Cienie się snują nie tylko w ogrodach, na łąkach pełnych asfodeli kładą, snują się pod nogami i w pieszczocie, w […]...

Pieśń o Bilbao Bar Billa był w Bilbao, Bilbao, Bilbao, Lepszej mety byś nie spotkał choćbyś pękł, Bo w nim się ubaw i […]...

Zwodnicza przeszłość Przeszłść moja… Wyraźnie, jak w stereoskopie, Staje mi przed oczami. Piękna! Raj bez mała! Na klęczkach myśl zanurzam w tych […]...

Listopad Listopad, niemal koniec świata, kilka minut przed zmierzchem. Schroniłem się w kawiarni, siadłem tyłem do światła. Wolne? Zajęte – odpowiadam, […]...

Co w mgłach czyni żagiel na głębinie Co w mgłach czyni żagiel na głębinie? Nic, prócz tego, że żegluje. A co wiosna, w zielonej dolinie? Nic, prócz […]...

DO 1 Bądź zdrowa! – nie ujrzę cię więcej, Dłoń dloni nie ściśnie przyjazna; Bądź zdrowa! – już wolne twe serce, […]...

DWOJE LUDZIEŃKÓW Często w duszy mi dzwoni pieśń, wyłkana w żałobie, O tych dwojgu ludzieńkach, co kochali się w sobie. Lecz w […]...

Strumień Mrok się z mrokiem porównał, żałoba – z żałobą. Coś się chciało zazłocić, lecz zabrakło czasu. Zbył się strumień swych […]...

Dwoje ludzieńków Często w duszy mi dzwoni pieśń, wyłkana w żałobie, O tych dwojgu ludzieńkach, co kochali się w sobie. Lecz w […]...

Jeśli miłość najpierw nie chcieli uwierzyć więc mówili do siebie że ich miłość za wielka nieobjęta jak liście za wysokie za bliskie […]...

Erotyki Ten, który mienie swoje gwiaździste roztrwania Na płaszcze róż czerwonych, lilij białosinych, Ten mnie ozdobił w chwili naszego spotkania W […]...

Pokłon rewolucji październikowej Kłaniam się rosyjskiej rewolucji czapką do ziemi, po polsku: radzieckiej sprawie, sprawie ludzkiej, robotnikom, chłopom i wojsku. Ta w ukłonie […]...

Przesłanie Pana Cogito Idź dokąd poszli tamci do ciemnego kresu po złote runo nicości twoją ostatnią nagrodę idź wyprostowany wsród tych co na […]...

Kolęda Aniołowie, aniołowie biali, na coście to tak u żłobka czekali, pocoście tak skrzydełkami trzepocąc płatki śniegu rozsypali czarną nocą? Czyście […]...

Niczyj Niczyj ja jestem na świecie, Niczyj, jak trawa lub zdrój, Jam jeno Twój jest i Boży, Jam Twój. Jam jeno […]...