Polska poezja

Wiersze po polsku



Podczas burzy

Wciągam wicher jak rumak, gdy na step wybieży,

Wicher od Tatr wiejący, bystry, ostry, świeży – –

Zda mi się, że potargam wszystkie ziemskie sidła,

Że mi u ramion rosną długie orle skrzydła

I poniosą mię w przestwór… Słońce się zachmurza,

Śmignął z chmur wąż płomienny, zahuczała burza,

Wodospadem deszcz lunął. W tym olbrzymim szturmie

Wichru, deszczu, piorunów: duszy mej muzyka –

Budzi się – głos w niej zagrzmiał jak w wojennej surmie,

Melodia ją napełnia szalona i dzika,

A skrzydła orle, co mi u ramion wyrosły,

W niszczących potęg chaos duszę mą poniosły.


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (2 votes, average: 4,50 out of 5)

Wiersz Podczas burzy - Kazimierz Przerwa-Tetmajer