Ślimak

Ślimak mi się powoli przed oczyma wlecze – –

Jakże mi przypomina zwykłe życie człecze:

Ciężko się sunie – macki wysuwa z ostrożna,

Tu, tam próbuje – tu, tam raz po raz nie można;

Trwożliwie, z trudem pcha się przed się, a na grzbiecie

Dźwiga dom, co go ciężko i z uporem gniecie

I zowie się “schronieniem”, a nie jest ochroną

Nawet przed marnym kretem, cóż dopiero wroną!

Idzie, wlecze się, cała natura nim gardzi,

Sam nie wiem, czy tragiczny, czy komiczny bardziej?

(2 votes, average: 3.00 out of 5)