Im częściej człowiek myślą w próżnię życia wchodzi

Im częściej człowiek myślą w próżnię życia wchodzi,
Widzi, jak sny spadają w nicości głębiny:
Nic bezmiernej tęsknoty smutku nie łagodzi
I nic nie pociesza stroskanej godziny!

Wiecznie znane już brzegi, niezmienne pejzaże,
Biegi wód zamyślonych, kędy łabędź płynie –
I żadna niespodzianka – wciąż te same twarze,
Nie dające dźwięku nowego godzinie!

I zawsze, z powolnością, podobną do słoty
Płaczącej w dni jesienne – gdzie przedmieścia sine,
Jakiś młyn, miarowymi swych skrzydeł obroty,
Krąży bezustannie i miele godzinę!
(Jerzy Rodenbach)

Węglem smutku i zgryzoty – XIV

(2 votes, average: 4,50 out of 5)

Podobne wiersze:

„Partia w „Kasynie życia”” – recenzja tomiku „Kasyno życia” M. Parlickiego Każdy odczuwa poezję w inny sposób, bardzo indywidualny i tylko jemu właściwy. Odbiór poezji jest bowiem ściśle związany z ludzką […]...

Ach, jak często się kończy hymn życia głęboki Ach, jak często się kończy hymn życia głęboki Wykrzyknikiem cyprysów ciemnym, wśród cmentarzy! Ach, jak często łka we mnie, kryjąc […]...

Z życia strącony szczytów, jestem zawsze smutny Z życia strącony szczytów, jestem zawsze smutny I cierpię bardzo w duchu, abym był litosny… Słyszę, Słowo ze słońca i […]...

Coraz częściej myślę Coraz częściej myślę że życie to nasza wiecznie Niespełniona Miłość do świata najgorzej gdy fermentuje podziemnie rozsadza brzegi łożyska wyradza […]...

Las wchodzi Las wchodzi do pokoju, ptaki wracają na drzewa. Ktoś przy mnie stoi: mój lśniący sierścią ulubieniec koń. Dotykam go i […]...

Czwarty wiersz o św. Mikołaju, który wchodzi z Aniołkami i żegna dzieci Krzyżem Świętym Zbliż się tu do mnie drużyno mała, I niech cię zawsze Bóg szczęściem darzy! Ciebie nie straszy ma broda biała, […]...

Gdy się człowiek robi starszy Gdy się człowiek robi starszy, Wszystko w nim po trochu parszy – Wieje; Ceni sobie spokój miły I czeka, aż […]...

Anna – handlarka liniami życia Nie pamiętam już od kiedy Anna zamieszkała na naszej ulicy? Może było to wtedy, kiedy staliśmy z wiadrami przy studni […]...

Najważniejszy rok życia Było już ciemno. Rechot żab dostawał się do środka. Księżyc był gdzieś daleko, zasłonięty chmurami. Niewiele widział przez otwarte okno. […]...

Ja – pełen życia Ja – pełen życia, widzialny i namacalny Czterdziestolatek W osiemdziesiątym trzecim roku tych Stanów, Posyłam te wiersze tobie – jeszcze […]...

Na życia scenie Myśmy aktorzy na życia scenie I wszyscy mamy rozdane role: Jeden z koroną kroczy na czole, Posłuch znajduje na swe […]...

W kasynie życia W kasynie życia graczy jest wielu, A czas ruletę obraca, Diabelski lombard duszę przyjmuje, W zamian srebrniki wypłaca. W kasynie […]...

Tryb życia Kawa i papierosy. niedoczekanie. niedoczekanie na to, że ——- i na to, że ——– żadnych, zupełnie żadnych nowych mięśni, żadnych […]...

Odtrącony od życia Odtrącony od życia zwycięskiej biesiady, W zadumie dni swe pędzę, w samotności skryty. Z codziennymi troskami odbywam narady I co […]...

Najdalsza podróż życia październikowy lot na antypody miał być najdłuższą podróżą w styczniu poleciałem dalej na biegun polarny operacyjnego stołu gdzie skalpel chirurga […]...

Czarny człowiek Przyjacielu mój, przyjacielu, Jestem bardzo a bardzo chory! Nie wiem, skąd się wzięło to, co boli. Czy to świszcze tak […]...

Dźwięki ludzkiego życia Dziwne ciepło, gorące i zimne kobiety, Jestem dobrym kochankiem, a kochanie To nie tylko seks, większość kobiet jakie znalem Była […]...

Człowiek Człowiek zahartowany przez twardą historię Budzi po nocach w Ha Tinh swoich współmieszkańców Krzykami grozy z głębi swych koszmarnych snów. […]...

Człowiek Jak żuk powoli, nie patrząc dokoła, w twardym pancerzu, on! rycerz z chityny, idzie, gdzie anioł woła, jeśli jeszcze woła, […]...

Człowiek i wilk Szedł podróżny w wilczurze, zaszedł mu wilk drogę. „Znaj z odzieży – rzekł człowiek – co jestem, co mogę”. Wprzód […]...

Błękitny człowiek Idzie sobie błękitny człowiek – w rękawiczkach, w czapeczce pociesznej. Idzie sobie po stopniach schodów i powiada: – Do domu […]...

Mój czarny człowiek Mój czarny człowiek w szarym garniturze, nomenklaturze, biurze i w cenzurze… Złowrogi clown w coraz to innych maskach, uderzał celnie, […]...

Człowiek i Morze Miłość dla morza wieczna w twoim wolnym łonie! Morze jest twym zwierciadłem; ty swojego ducha Badasz w wzburzonej fali, gdy […]...

CZŁOWIEK WEWNĘTRZNY To nie ciało Jest tym nieznajomym. Jest nim ktoś inny. Wraz a nim Szturchamy świat Tą samą brzydką gębą. Gdy […]...

Człowiek z tatuażem Ktoś, być może Bóg, nagryzmolił mu loczek za loczkiem na piersi i ramionach – lecz rysunki są tam, pod spodem. […]...

Bogowie i człowiek 1 Dziś autorowie są jak Bóg: Dość jest, że tchną, wnet arcydzieło wstawa; W skrzydlaty lot posuwa ciężki pług – […]...

Człowiek Człowiekowi Człowiek człowiekowi wilkiem Człowiek człowiekowi strykiem Lecz ty się nie daj zgnębić Lecz ty się nie daj spętlić Człowiek człowiekowi […]...

Xxx (człowiek jest jak wiatr) Człowiek jest jak wiatr Chce ogarnąć wszystko swym zasięgiem Fascynują go tonie oceanów I wszechświata bezkresy Rozmienia swe myśli na […]...

Człowiek i suknia Brał się pewien do pręta chcąc wytrzepać suknię; Ta, widząc się w złym razie, żwawie go ofuknie: „A, takaż to […]...

Człowiek i zwierściadła W zwierściadło, co powiększa, wspojźrzał człowiek mały: Ucieszył się niezmiernie, że tak okazały. Mniemał już być olbrzymem; gdy się więc […]...