Im częściej człowiek myślą w próżnię życia wchodzi

Im częściej człowiek myślą w próżnię życia wchodzi,
Widzi, jak sny spadają w nicości głębiny:
Nic bezmiernej tęsknoty smutku nie łagodzi
I nic nie pociesza stroskanej godziny!

Wiecznie znane już brzegi, niezmienne pejzaże,
Biegi wód zamyślonych, kędy łabędź płynie –
I żadna niespodzianka – wciąż te same twarze,
Nie dające dźwięku nowego godzinie!

I zawsze, z powolnością, podobną do słoty
Płaczącej w dni jesienne – gdzie przedmieścia sine,
Jakiś młyn, miarowymi swych skrzydeł obroty,
Krąży bezustannie i miele godzinę!
(Jerzy Rodenbach)

Węglem smutku i zgryzoty – XIV

(2 votes, average: 4,50 out of 5)

Podobne wiersze:

„Partia w „Kasynie życia”” – recenzja tomiku „Kasyno życia” M. Parlickiego Każdy odczuwa poezję w inny sposób, bardzo indywidualny i tylko jemu właściwy. Odbiór poezji jest bowiem ściśle związany z ludzką […]...
Domy przedmieścia W jesienne bezsłoneczne popołudnie Pan Cogito lubi odwiedzać brudne przedmieścia. Nie ma – mówi – czystszego źródła melancholii. Domy przedmieścia […]...
Gdy się człowiek robi starszy Gdy się człowiek robi starszy, Wszystko w nim po trochu parszy – Wieje; Ceni sobie spokój miły I czeka, aż […]...
Ach, jak często się kończy hymn życia głęboki Ach, jak często się kończy hymn życia głęboki Wykrzyknikiem cyprysów ciemnym, wśród cmentarzy! Ach, jak często łka we mnie, kryjąc […]...
Z życia strącony szczytów, jestem zawsze smutny Z życia strącony szczytów, jestem zawsze smutny I cierpię bardzo w duchu, abym był litosny… Słyszę, Słowo ze słońca i […]...
Coraz częściej myślę Coraz częściej myślę że życie to nasza wiecznie Niespełniona Miłość do świata najgorzej gdy fermentuje podziemnie rozsadza brzegi łożyska wyradza […]...
Ranki jesienne Ranki jesienne Tylko te chłodne, pogodne, Przewiewne ranki jesienne, (Liliowe astry jesienne), Senne, łagodne, Gdy w miłym, szarym niebie Wzrok […]...
Las wchodzi Las wchodzi do pokoju, ptaki wracają na drzewa. Ktoś przy mnie stoi: mój lśniący sierścią ulubieniec koń. Dotykam go i […]...
Czwarty wiersz o św. Mikołaju, który wchodzi z Aniołkami i żegna dzieci Krzyżem Świętym Zbliż się tu do mnie drużyno mała, I niech cię zawsze Bóg szczęściem darzy! Ciebie nie straszy ma broda biała, […]...
Najdalsza podróż życia październikowy lot na antypody miał być najdłuższą podróżą w styczniu poleciałem dalej na biegun polarny operacyjnego stołu gdzie skalpel chirurga […]...
Mój czarny człowiek Mój czarny człowiek w szarym garniturze, nomenklaturze, biurze i w cenzurze… Złowrogi clown w coraz to innych maskach, uderzał celnie, […]...
Najważniejszy rok życia Było już ciemno. Rechot żab dostawał się do środka. Księżyc był gdzieś daleko, zasłonięty chmurami. Niewiele widział przez otwarte okno. […]...
Anna – handlarka liniami życia Nie pamiętam już od kiedy Anna zamieszkała na naszej ulicy? Może było to wtedy, kiedy staliśmy z wiadrami przy studni […]...
Człowiek Jak żuk powoli, nie patrząc dokoła, w twardym pancerzu, on! rycerz z chityny, idzie, gdzie anioł woła, jeśli jeszcze woła, […]...
Błękitny człowiek Idzie sobie błękitny człowiek – w rękawiczkach, w czapeczce pociesznej. Idzie sobie po stopniach schodów i powiada: – Do domu […]...
W kasynie życia W kasynie życia graczy jest wielu, A czas ruletę obraca, Diabelski lombard duszę przyjmuje, W zamian srebrniki wypłaca. W kasynie […]...
Ja – pełen życia Ja – pełen życia, widzialny i namacalny Czterdziestolatek W osiemdziesiątym trzecim roku tych Stanów, Posyłam te wiersze tobie – jeszcze […]...
Tryb życia Kawa i papierosy. niedoczekanie. niedoczekanie na to, że ——- i na to, że ——– żadnych, zupełnie żadnych nowych mięśni, żadnych […]...
Matki Pęcznieć na wiosnę, gdy każde stworzenie wykazuje podobną tendencję. Nosić nowinę, mimo że nic nowego nie zdarza się. Wyrównywać oddech, […]...
Na życia scenie Myśmy aktorzy na życia scenie I wszyscy mamy rozdane role: Jeden z koroną kroczy na czole, Posłuch znajduje na swe […]...
Odtrącony od życia Odtrącony od życia zwycięskiej biesiady, W zadumie dni swe pędzę, w samotności skryty. Z codziennymi troskami odbywam narady I co […]...
Dźwięki ludzkiego życia Dziwne ciepło, gorące i zimne kobiety, Jestem dobrym kochankiem, a kochanie To nie tylko seks, większość kobiet jakie znalem Była […]...
Czarny człowiek Przyjacielu mój, przyjacielu, Jestem bardzo a bardzo chory! Nie wiem, skąd się wzięło to, co boli. Czy to świszcze tak […]...
PEŁNIA MIESIĘCZNA Twa dusza jest jak jakiś park szczególny, Gdzie błądzą maskii pajace grzeczne, Przy lutni dźwięku wiodąc tan okólny Smutne – […]...
*** Żegnaj przyjacielu, do widzenia, Drogi mój, od krwi serdecznej bliższy. Ta rozłąka w ciemnych przeznaczeniach Obietnicą połączenia błyszczy. Żegnaj bez […]...
Łabedź na stawie Ja będę zawsze tym samym, tym stałym, Pachnącym wonią sielskiej macierzanki, Zawsze jednakim i zawsze nieśmiałym, Paziem u białych stóp […]...
Człowiek Człowiek zahartowany przez twardą historię Budzi po nocach w Ha Tinh swoich współmieszkańców Krzykami grozy z głębi swych koszmarnych snów. […]...
Człowiek z tatuażem Ktoś, być może Bóg, nagryzmolił mu loczek za loczkiem na piersi i ramionach – lecz rysunki są tam, pod spodem. […]...
Człowiek Człowiekowi Człowiek człowiekowi wilkiem Człowiek człowiekowi strykiem Lecz ty się nie daj zgnębić Lecz ty się nie daj spętlić Człowiek człowiekowi […]...
Xxx (człowiek jest jak wiatr) Człowiek jest jak wiatr Chce ogarnąć wszystko swym zasięgiem Fascynują go tonie oceanów I wszechświata bezkresy Rozmienia swe myśli na […]...
Człowiek i Morze Miłość dla morza wieczna w twoim wolnym łonie! Morze jest twym zwierciadłem; ty swojego ducha Badasz w wzburzonej fali, gdy […]...
Człowiek i zwierściadła W zwierściadło, co powiększa, wspojźrzał człowiek mały: Ucieszył się niezmiernie, że tak okazały. Mniemał już być olbrzymem; gdy się więc […]...
Człowiek i suknia Brał się pewien do pręta chcąc wytrzepać suknię; Ta, widząc się w złym razie, żwawie go ofuknie: „A, takaż to […]...
„Harmonia wieczorna” Oto czas, gdy kwiat każdy, drżąc na swej krzewinie, Wyziewa aromaty jak kadzielnic łona; W mgle wieczornej wir dźwięków, krąży […]...
Magiczne blaski i fantasmagorie Magiczne blaski i fantasmagorie, Które w mej duszy palą się od Wschodu, Tak szarzejące, kiedy mętne norie Zawsze długim żalem, […]...
CZŁOWIEK WEWNĘTRZNY To nie ciało Jest tym nieznajomym. Jest nim ktoś inny. Wraz a nim Szturchamy świat Tą samą brzydką gębą. Gdy […]...
Jak się człowiek nudzi Wszystkiemu winien wolny czas Ten na rozrywki i kulturę Gdy Amor nam nie szczędzi łask Oraz panienki poniektóre Wysoki Sąd […]...
Człowiek i wilk Szedł podróżny w wilczurze, zaszedł mu wilk drogę. „Znaj z odzieży – rzekł człowiek – co jestem, co mogę”. Wprzód […]...
Człowiek i zdrowie W jedną drogę szli razem i człowiek, i zdrowie. Na początku biegł człowiek; towarzysz mu powie: „Nie spiesz się, bo […]...
Człowiek i gołębie W gołębniku chowane na wyniosłym dębie Skarżyły się na ludzi niewinne gołębie; Skarżyły się, i słusznie, strapione, zwierzęta, Iż szły […]...