Symbole IX (Ciemność nie jest tajemnicą…)
Ciemność nie jest tajemnicą. Tajemnica
Jest światłością, a mrok wrogiem jest tajemnic.
I czyż kiedy zamieszka w głębinach ciemnic
Tajemnica, duchem jasna gołębica?
Odleciała z łanów słońca, ponad wierzchy,
I wstąpiła do świetlicy duchów świętych –
I nie znajdziesz jej na polach w pień wyciętych,
Ani w duszy tych, co mówią: „Zmierzchy…zmierzchy…”
Czasem, stojąc u dwóch światów już granicy,
Starzec ujrzy – i wnet potem w niebo leci.
Czasem mędrzec ją usłyszy w ustach dzieci,
A pragnący ją wypije z ócz krynicy.
Jest radością, sercem Słowa wśród płomieni;
Z jej rozkazu śpiewający, ma uśmiechy;
Nie wiedzący, nie znający – same grzechy
i wyrzutów ból, łkający pośród cieni…
W ludzkiej mocy jest wykrzyknąć: „Zorze świecą!
Z widnokręgów precz pierzchnęła ciemność marna:
Gołębico! zbóż złotawych oto ziarna,
Oto ołtarz naszej duszy, Tajemnico!”
(2 votes, average: 3,00 out of 5)