Polska poezja

Wiersze po polsku



Puentylizm

Odchodzą powoli z tego świata:
Ariel, Jochanan, Libusz.
Maleją w oczach, gdy ich cienie
wydłużają się od okien aż po drzwi.
Odejdą zlewając się w jedną nieprzeniknioną plamę
ciemności.
Miriam próbuje odsunąć od nich okna i drzwi.
Później będzie pędzelkiem łączyć
rozrzucone kręgi mroku
w jedno czytelne koło
zagmatwanej pustki.


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (2 votes, average: 2,50 out of 5)

Wiersz Puentylizm - Leonard Kamiński Gabriel
 »