Polska poezja

Wiersze po polsku



Siostra

Lesław Nowara

Siostra

Kiedy wody odeszły
Dobyto nas oboje
Z gliniastego dna
I rozdzielono
W czas ulepiania

Moja siostra
Cegła
Poszła w ogień
Zamiast mnie
I stanęła
Po przeciwnej stronie
Odwracając się
Tyłem do śmierci

Jej cząstkę
Wielkości ziarna fasoli
Która się z niej wykruszyła
Jak mleczny ząb
Przechowuję w ukryciu
Czując się bezpieczny

Spoczywa u mnie
W pokoju
Na kawałku gazy
Opinającej
Wypełniony wodą
Słój

Podglądam ją
Jak kąpiącą się w wannie

Gdy występuje z brzegów
Dostrzegam na jej ciele
Rysę
Wąską
Jak przymrużone oko
Która teraz
Z wolna się przede mną
Otwiera
Zaokrągla jak źrenica
Ukazując rzuconą na samo dno
Białą kostkę
Która jest ruchoma
I z której wyraźnie
Wydziela się światło
Poprzez malutkie paznokcie
okien


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Wiersz Siostra - Nowara Lesław