Jak zostać mistrzem tenisowym
Tej zimy, kiedy byłem w trzeciej klasie,
Gdy inni grali już w pokera po grosiku
Albo słuchali nowego Hendrixa
Albo po prostu naśmiewali się z Joe’ego i Cyrila,
Ja się kolegowałem z naszym szkolnym woźnym.
On był jka ja, pochodził ze wsi
I wydawało się, że mamy wspólny język.
Znał nazwy wszystkich drzew,
Poznawał je po żyłkach liści.
I książki też. Miał ich bez liku.
Kochał ich zapach i kształt.
Miał jedną, która mogła mi się przydać,
Którą obiecał podarować.
Jak zostać mistrzem tenisowym.
Spotkaliśmy się nazjutrz rano, w czasie przerwy,
W jego małym kantorku.
Książka niezgrabnie leżała na stole.
Sięgnąłem po nią. Lecz gdy się pochyliłem,
On już się przesunął i złapał mnie za fiuta.
Wybiegłem stamtąd przez niechlujny trawnik
I drobny, aluzyjny kapuśniaczek.
Siatkę już dawno zdjęto, ale
Joe i Cyril dalej odbijali piłkę;
Ich płynne loby, ich zręczne woleje –
Jak gdyby wzbili się na jakiś inny poziom.
(2 votes, average: 3,50 out of 5)