Łzawnica

Tamten na wino dzban, ten na pachnące oleje

Wnętrza otwiera swe, czyniąc okrągły gest;

Ja, wśród naczynek najmniejsza, ja najdrobniejsza,

Smukleję,

Pragnąc pomieścić zdrój opadających łez.

Wino mocniejsze się staje i przejrzyścieje oliwa.

Ze mną dzieje się cóż dzięki zebranym łzom?

Ciężarnieję, ciemnieję i staję się migotliwa,

Aż wyschnę wreszcie do cna, aż się przemienię w złom.