Polska poezja

Wiersze po polsku


Uwiedziona

Dialog (!) sceniczny Osoby: ONA, piękna, wykształcona i ozdobnie mówiąca. ON, naturalnej wielkości, wypchany, uzdolniony wszelako do wykonywania pewnej ilości […]

Ernestynka

Druga znów była dziewczynka, A zwała się Ernestynka. Jeden miała smutek wielki, Bo ojciec robił serdelki. A przeciwnie, za to […]

Wolny przekład z Asnyka

Kochanko moja słodka, Naucz mnie takich piosneczek, Żeby ich każda zwrotka Miała smak twoich usteczek; Żeby ich każde słowo W […]

W zaklęty ducha świat

„Powiedz, Kasieńko, gdzie pędzisz tak bez tchu?” – „Spieszę w czarowne kraje, Śnione od wielu lat, W mistyczne święte gaje, […]

Pytają mnie się ludzie

Pytają mnie się ludzie, Czemu, lenistwem uwiedzion, Ustałem w miłym trudzie Łechtania polskich śledzion; Czemum zaniedbał struny Mej „ironicznej” lutni, […]

Stefania

Kto poznał panią Stefanią, Ten wolał od innych pań ją Co Ś w niej już takiego było, Że popatrzeć na […]

Spleen

Smutek w sercu moim mieszka I tak gryzie mnie jak weszka. Gryzie duszę moją biedną, O co? To już wszystko […]

Spowiedź poety

Kiedy za oknem śnieg prószy Lub szemrzą jesienne deszcze, Naówczas w głąb własnej duszy Chmurni wpatrują się wieszcze. Myśl ich […]

Pożegnanie

Skąd tu temat wziąć do nowej piosenki? Skłopotany wzrok wodzę tu i tam; Wtem zapachną mi bzów rozwite pęki Gdzieś […]

Bez tytułu

O ty dziadku, mój druhu serdeczny, Coś tak długo mówił do obrazu, A zaś obraz (och, symbolu wieczny) Nić do […]

Słówka

Gdy coś mnie nadto wzruszy Lub serce mi podrażni Chowam sie aż po uszy Do swojej wyobraźni. Tam o każdziutkiej […]

Strona 1 z 212