Polska poezja

Wiersze po polsku



Sonet 35

Uczynku swego nie żałuj już dłużej:
Kolce ma róża, błoto potok srebrny,
Słońce się zaćmi, księżyc się zachmurzy,
W najsłodszym pąku żyje robak wstrętny.
Błędy popełnia każdy; i ja grzeszę,
Gdy twój występek zmniejszam porównaniem;
Siebie poniżam, z rozgrzeszeniem spieszę,
Z większym niż wina winy darowaniem.
Błąd zmysłów zmyślne usprawiedliwienie
Uzyskał. Wróg twój stał się tarczą twoją;
Sam przeciw sobie składam oskarżenie,
Miłość i wrogość stanęły do boju
Tak zajadłego, że zostać wypadnie
Wspólnikiem tego, który mnie okradnie.


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Wiersz Sonet 35 - William Shakespeare