Jest nas siedmioro

William Wordsworth

JEST NAS SIEDMIORO

– – – Zwykłe dziecko,

Spokojnej oddech piersi,

W każdej jest chwili pełne życia.

Cóż ono wie o śmierci?

Wiejską dziewczynkę zobaczyłem.
Jej główka w lokach cała,
Ogarniających kark i czoło.
Lat – rzekła – osiem miała.

Wieśniaczym, leśnym była skrzatem,
Dziwnie odziana była.
A oczy piękne, bardzo piękne.
Ta piękność mnie wzruszyła.

“Ile was w domu jest, maleńka?
Ile jest sióstr i braci?”
“Ile? Siedmioro jest nas wszystkich.”
Zdziwiona na mnie patrzy.

“Gdzie oni wszyscy są? Opowiedz.”
“Siedmioro nas – powtarza. –
Dwoje z nas mieszka tu, w Conwayu,
A dwaj to marynarze.