Jawa
Jawa nie pierzcha jak pierzchają sny.
Żaden szmer, żaden dzwonek nie rozprasza jej,
Żaden krzyk ani łoskot z niej nie zrywa.
Mętne i wieloznaczne są obrazy w snach,
Co daje się tłumaczyć na dużo różnych sposobów.
Jawa oznacza jawę, a to większa zagadka.
Do snów są klucze. Jawa otwiera się sama
I nie daje się domknąć.
Sypią się z niej świadectwa szkolne i gwiazdy,
Wypadają motyle i dusze starych żelazek,
Bezgłowe czapki i czerepy chmur.
Powstaje z tego rebus nie do rozwiązania.
Bez nas snów by nie było.
Ten, bez którego nie byłoby jawy jest nieznany,
A produkt jego bezsenności udziela się każdemu,
Kto się budzi.
To nie sny są szalone, szalona jest jawa,
Choćby przez upór, z jakim trzyma się biegu wydarzeń.
W snach żyje jeszcze nasz niedawno zmarły,
Cieszy się nawet zdrowiem i odzyskaną młodością.
Jawa kładzie przed nami jego martwe ciało.
Jawa nie cofa się ani o krok.
Zwiewność snów powoduje, że pamięć łatwo otrząsa się z nich..
Jawa nie musi bać się zapomnienia. Twarda z niej sztuka.
Siedzi nam na karku, ciąży na sercu, wali się pod nogi.
Nie ma od niej ucieczki, bo w każdej nam towarzyszy.
I nie ma takiej stacji
Na trasie naszej podróży,
Gdzie by na nas nie czekała.
(2 votes, average: 3,00 out of 5)