Polska poezja

Wiersze po polsku



Ciągle o Warszawie

Algebra słów? Matematyka uczuć?
Mnie na to nikt nie nabierze.
Ja chciałbym czegoś od księżyca się nauczyć,
czego się nie nauczę, w to nie uwierzę.

„A najpierw wierzę sercem poganina…”
Zmienili się poganie.
Czy poezja musi być inna,
czy sobą pozostanie?

Mnie od Trzech Wielkich dużo dzieli:
i po mieczu, i po kądzieli.
Ja sobie tak (poetycko) gwarzę, gwarzę,
napiszę, co zauważę:
domy zburzone,
zwalone mosty,
groby w Śródmieściu…
Wszystko to wiersz mój upieści,
prosty.


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (2 votes, average: 4,50 out of 5)

Wiersz Ciągle o Warszawie - Władysław Broniewski