A kiedy

A kiedy – kiedy po pogrzebie

Zabiję – wiem to naprzód – strach,

Z gruzów tych pocznę stawiać gmach,

By jeszcze raz w nim uczcić Ciebie.

Spajał gruz będę krwią serdeczną,

Zwieńczenia z kwiatów bólu dam –

I stanie krwią złocisty chram,

W niebo idący myślą wieczną…

Mijając go, zawołasz w zachwycie:

“Jakiż poemat boskich prób!”

Ni zgadniesz, że to jest grób,

W którym spoczęło nasze życie…