Guillaume Apollinaire – „1909”
Miała suknię fioletową
Z tureckiego jedwabiu
I tunika lamowana złotem
Składała się z dwóch części
Spinanych na ramieniu
Oczy jej tańczyły jak aniołowie
Śmiała się śmiała
I miała twarz w kolorach Francji
Błękitne oczy białe zęby i wargi bardzo czerwone
Ach miała twarz w kolorach Francji
Miała okrągły dekolt
Uczesanie Recamier
I obnażone piękne ramiona
Czy nigdy nie wydzwoni dwunasta
Kobieta w fioletowym jedwabiu
I w tunice lamowanej złotem
Z okrągłym dekoltem
Poruszała lokami
Złotą przepaską
I sunęła w pantofelkach z klamrami
Była tak piękna
Że nie śmiałbyś jej kochać
Kochałem kobiety okrutne w ogromnych dzielnicach
Tam gdzie codziennie rodzą się nowe stworzenia
Krew miały z żelaza mózg miały z płomienia
Kochałem kochałem lud nawykły do maszyn
Zbytek i piękno jest tylko jego pianką
Ta kobieta była tak piękna
Że przejmowała mnie lękiem Przełożył
Adam Ważyk
(2 votes, average: 5,00 out of 5)