Bar na Stawach

Mistrzowi Harasymowiczowi

Jeszcze się z nocy kołysze miasto
8.15 na Stawach bar
bramę otwiera wchodzimy tędy
Ja i Hnatowicz Jan

Co tu zostało z wierszy Mistrza
Klasa robotnicza fasolka z bufetu
A smak poranny piwa łapczywie
Poznają poematy w beretach

Wszedł dzielnicowy krokiem szeryfa
Ostro spod dacha popatrzył
Nie mieści mu się w głowie służbowej
Że można wypić na czczo
Co tu zostało z wierszy Mistrza
Kiedy wyjść trzeba na papierosa
A bufetowa grozi gliną
Gdy ktoś coś powie głośniej

Pod ścianą zaraz przy wejściu
Paląc sporty z rękawa
Siedli goście wprost z wierszy Mistrza
Bubu Makino wypisz wymaluj

Słuchaliśmy ich z Hnatowiczem
Jak żywy poemat Stawów
Poezją był brzęk ich kufli
Kosmiczny wymiar miały słowa

Lecz chłopakom od sąsiedniego stolika
Chyba z zawodówki pobliskiej
Nagle się dziwnie zachciało
Żeby te zgredy wyszli

Co tu zostało z wierszy Mistrza
Chłodem powiało od drzwi niedomkniętych
I wyszliśmy z Hnatowiczem
Gdzie indziej szukać poezji

(2 votes, average: 3,50 out of 5)

Podobne wiersze:

Zawieja Słuchaliśmy długo muzyki – trochę Bacha, trochę smutnego Schuberta. Przez moment słuchaliśmy milczenia. Na ulicy szalała zawieja, wiatr przyciskał do […]...

(PL) O poezji nowoczesnej Poemat umysłu w akcie odnajdywania Tego, co będzie wystarczające. Nie zawsze musiał Szukać: scena była przygotowana; poemat powtarzał Wcześniej napisany […]...

Infantka Kiedy byłaś infantką, lilio najczystsza, Przywołałaś do siebie Wielkiego Mistrza. Na skinienie twe przybył Mistrz Torquemada, Wielki Mistrz Inkwizycji, infantko […]...

Chcę zrobić dla ciebie coś Chcę zrobić dla ciebie coś Żebyś oniemiała wprost Swój kapelusz zjeść W czarnym fraku biec przez deszcz Żebyś ze mną […]...

Noc „szczęścia” Była noc jasna gwiazd światłami, i wokół jakoś cicho było, i szczęście było między nami… I nagle wszystko się skończyło. […]...

Nic więcej Cóż tam zostało? Zwalony dom zwyczajne życie, podobne snom, i na cmentarzu matki mej grób i ziemia zdana wrogom na […]...

Szczęście „Szczęście” Największe ze szczęść, to tylko jego część. Najpiękniejszy poemat, to ten którego nie ma. Najpiękniejsza kobieta, to może ta?… […]...

Nie było lata Nie było lata. Jesień szła od wiosny Jak ziąb – od wody, jak od dzwonu kręgi. Dnia piętnastego Burns pozbierał […]...

*** Pamiętasz, jak o późnej porze Myśmy żegnali się nad morzem? Wieczorny wystrzał zagrzmiał w dali, Słuchaliśmy go ze wzruszeniem… Gęstniały […]...

Piosenka umarłego Umarły śpiewa: „Ja nie chcę umierać!” Zawsze się śpiewa w beznadziei i świeci się światło w niemożliwych miejscach, w ciemnościach, […]...

Życiorys Nawet nie wiem jak tam sprawy za lasem Rano wstaję poemat chwalę biorę się za słowo jak za chleb Nie […]...

Film o Wiśle Od źródeł Wisły aż po ujście, od źródeł życia aż do śmierci, aż do utraty tchu jam niósł cię na […]...

Przebudzenie Kiedy opadła groza pogasły reflektory Odkryliśmy że jesteśmy na śmietniku w bardzo dziwnych pozach Jedni z wyciągniętą szyją Drudzy z […]...

Na ruinie Woda wiedziała więcej o nas niż my sami Że to ostatnia nasza schadzka pod drzewami Wysokimi nad rzeką która w […]...

Pies w pustym mieszkaniu Wyszliśmy na godzinę Po ser, majonez, serwetkę na Święta Pies został w kuchni Za drzwiami tęsknił za nami Wywąchał na […]...

Popielnik W samym rogu popielnika przycupnęłaś, tak prawie niechcący, nie czując bólu stawów ani migreny. Opuchnięta łękotka przestała być dowodem na […]...

Eugeniusz Oniegin, wiersze XLV i XLVI XLV Niczym Kliko, Moeta ziomek To wino zacne i szlachetne Na stół zostało postawione W butelce dla poety szpetnej. Jest […]...

Do kurwy która ukradła moje wiersze Niektórzy twierdzą że nie powinno się pisać w wierszu o tym czego się żałuje, że trzeba uciec w abstrakcję i […]...

Ostinatio Determinare III Ach Gdyby tak Być jak mały anioł Lalką ze szmat Brudną, potarganą Czy tego brak Żeby świat był prosty Lalka […]...

Do dziwki która zabrała moje wiersze Mawiają należy trzymać własne żale z dala od wiersza, pozostać oderwanym, i nie bez powodu ale jezu; tuzin wierszy przepadł […]...

WCHŁANIAJĄC HERBERTA (podwójny oddech) WCHŁANIAJĄC HERBERTA – podwójny oddech- Małgorzacie M. Całowałeś się na Skwerze, Bo Nie miałeś własnego domu. Mnie też się to […]...

Kompromitacja wieszcza SŁOWACKI: Witam! REDAKTOR: Witam uprzejmie! SŁOWACKI: Pan jest redaktorem? REDAKTOR: Ja… SŁOWACKI: Ten poemat wczoraj machnąłem wieczorem, Zechciej waszmość zamieścić. […]...

Skarga dam minionego czasu Nasze suknie fałdziste zdarły się na drogach, Perły na dno dziejowej upadły topieli, Płatki spalonych wstążek wiatr gonił po wodach, […]...

Panagia Panagia Naiwną ręką mistrza przed laty W ołtarz cerkiewny sztywnie wtłoczona – Młode jej skronie gniecie korona, Młodą pierś gniotą […]...

A kiedy A kiedy – kiedy po pogrzebie Zabiję – wiem to naprzód – strach, Z gruzów tych pocznę stawiać gmach, By […]...

Kołatka Są tacy, którzy w głowie hodują ogrody a włosy ich są ścieżkami do miast słonecznych i białych łatwo im pisać […]...

Xxx (i jestem tu…) I jestem tu I mnie tu nie ma Tandetna proza Mdły poemat Wszystko A może nic Po głowie biegną głupie […]...

Rozmowa z gwiazdą Samotna gwiazda w noc ciemną Patrzy na mnie I pyta: Co z nami będzie, Z tobą i ze mną? Zetrą […]...

***za piątym razem Za piątym razem poemat wspomnienia o tobie zaskakuje mnie refrenem nierozumnego lata które odbrzmiewając jak echo okryło się płaszczem odnowy […]...

Ze wszystkich definicji ze wszystkich definicji wierszy i ustaw tylko ciebie umiem na pamięć przez sen mogę recytować twoje ciało w dobrym smaku […]...