“Ostrzegacz”

Kto się człowiekiem słusznie zwie,
Ten chowa w sercu żółtą żmiję,
Co tam niby na tronie żyje,
Na każde “Chcę” odpowie “Nie!”

Niech da ci chwilę zapomnienia
Wzrok nimfy pośród lasu cienia –
Gad mówi: “Do swej pracy idź!”

Płódź dzieci, drzew zasadzaj sznury,
Cyzeluj wiersze, kuj marmury –
Gad mówi: “Długoż będziesz żyć?”

Po wszystkie życia dni naszego,
Gdy błyśnie myśl, nadziei skra,
Wnet nam zwątpieniem w duszy drga
Głos Gada nieznośnego.