Wiersz Tu jestem – w mrokach ziemi
Tu jestem – w mrokach ziemi i jestem – tam jeszcze.
W szumie gwiazd, gdzie niecały w mgle bożej się mieszczę,
Gdzie powietrze, drżąc ustnie, sny mówi i gra mi,
I jestem jeszcze dalej poza tymi snami.
Zewsząd idę ku sobie; wszedzie na się czekam;
Tu się spieszę dośpiewanie, tam – docisznie zwlekam
I trwam, niby modlitwa, poza swą żalobą,
Ta, co spełnić się nie chce, bo woli być sobą.
(No Ratings Yet)
Loading...