Umysł to starożytna i sławna stolica

Umysł to miasto jak Londyn
Zadymiony i ludny; to stolica
Jak Rzym, zrujnowany i wieczny,
Zasobny w pomniki, których nikt już
Nie pamięta. Bo umysł, jak Rzym, mieści w sobie
Katakumby, akwedukty, amfiteatry, pałace,
Kościoły i posągi na koniach, obalone, potrzaskane lub zbrukane.
Umysł włada ruinami i sam jest we władaniu ruin
Po każdym święcie nawiedzanych widmami pokoleń.

Mów o nas, co chcesz; takimi uczyniła nas miłość.
Jesteśmy z takiej materii, z jakiej zrobione są sny
I krótkie nasze żywoty podległe są rządom bogów, Pana
Wygrywającego na piszczałce, goniącego za pragnieniem
I winobraniem; i bóstwa z łukiem i strzałą,
Kupidyna, przebijającego na wskroś serce, z nagła i na zawsze.

Prochem jesteśmy i w proch się obrócimy, gdy już opadnie
Złoty deszcz i osiądą popioły, kiedy brąz
Rozbije się i rozkruszy, gdy przeminą bezkształtne posągi
Zimy, snu i nicości. Kiedy
Domowe światła wszechświata
Rozbłysną i zapłoną?
Bo to nie morze
Szumiące w muszli,
Ani serce w godzinie harfy,
Ale porażający lęk przed nieposkromionymi
Końmi Apokalipsy, pędzącymi w dzikim popłochu
Ku Arkturowi – i powracającymi nagle…

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Podobne wiersze:

Sonet Znowu mieszkamy nad samą zatoką, i przepływają obłoki nad nami, i wciąż warkocze współczesny Wezuwiusz, i siwy pył osiada po […]...

O nierówności ludzi To nie prawda, że jesteśmy mięso, Które przez chwilę gada, rusza się, pożąda. Mylne są plaże z mrowiem obnażonych ciał […]...

Oczekiwanie jest naszą porą Oczekiwanie jest naszą porą A najlepiej czekać na ciebie Tyle wieczorów Zakwitło na roześmianym niebie Jesteśmy tacy sami Trzymamy się […]...

Do władcy Rzymu 1 Kiedy się ludów obłok za obłokiem Zsuwał po biodrach gór – a tajemnica Była ich wiedzą, i sercem, [i] […]...

My dwoje Tak długo dawaliśmy się zwodzić, my dwoje. Teraz przemienieni, bystro umykamy, jak umyka Przyroda. My jesteśmy Przyrodą, długo nieobecni, teraz […]...

O, daremne! o, zwodnicze! O, daremne! o, zwodnicze! Życie, na co mi cię dano I zrządzeniem tajemniczem Na stracenie cię skazano? Kto złowrogim słowem […]...

Wieczne opłakiwanie Poprzez umysł i najdalsze krańce duszy Dążę do tego, by osiągnąć wszystkie cele I cały swój wolny czas poświęcę tym, […]...

Testament Nie będzie w nocy gwiazd. Nie będzie nocy. Umrę, a wraz ze mną nie do zniesienia wszechświat. Zetrę piramidy, medale, […]...

Wiecznie samotni Wiecznie samotni!… Pośród tłumu ludzi, gdy serce nasze wstrząśnie ich sercami, gdy dusza nasza ich dusze obudzi i tłum ten […]...

Lipy kwitną Lipy kwitną… Woń przesłodka dyszy, Puch się kwietny sypie poprzez płoty; Wskroś szerokiej, wskroś porannej ciszy Brzęczy w słońcu pszczelny […]...

Parasol nie chroni od łez Parasol nie chroni od łez Tak dobrze bez niego jest Bo lepiej nie wiedzieć Co spływa mi z rzęs Czy […]...

3 – Maudgalyayana ujrzał na piekło Pod drżącą powieką Sny targają włóknami nerwów, Umysł chłonie, a zamknięte oko widzi Przestrzenie płynące pod światłem słonecznym, Światy umarłych, […]...

Sonety do Orfeusza – XXVII Jestże naprawdę czas niszczący wszystko? Kiedy na górze spokojnej burzy warownię? To serce, serce bogom oddane niewymownie, Kiedyż Demiurg stłumi […]...

Spleen II Kiedy niebo, jak ciężka z ołowiu pokrywa, Miażdży umysł złej nudzie wydany na łup, Gdy spoza chmur zasłony szare światło […]...

DESZCZ Motto: „Oh, le bruits de la pluie…” Verlain Pada deszcz. Pada deszcz. Tańczą cienie na firance… Biały Pierrot, nocny wieszcz, […]...

Legenda o garści ziemi polskiej Ojców naszych ziemio święta, Ziemio wielkich cnót i czynów, Tyś na wskroś jest przesiąknięta, Krwią ofiarną twoich synów. nie darmo […]...

Legenda o garści ziemi polskiej Ojców naszych ziemio święta, Ziemio wielkich cnót i czynów, Tyś na wskroś jest przesiąknięta, Krwią ofiarną twoich synów. I nie […]...

Spleen Kiedy niebo, jak ciężka z ołowiu pokrywa, Miażdży umysł złej nudzie wydany na łup, Gdy spoza chmur zasłony szare światło […]...

Kołysanka Matki Brzemiennej Pieśń z Kolędy Nocki Po co tutaj stoisz i na domy patrzysz? Pokój mego dziecka chciałabym zobaczyć. A ty, dziecko, […]...

Trochę o duszy Duszę się miewa. Nikt nie ma jej bez przerwy i na zawsze. Dzień za dniem, rok za rokiem może bez […]...

Dusza Duszę się miewa. Nikt nie ma jej bez przerwy i na zawsze. Dzień za dniem, rok za rokiem Może bez […]...

Grzyby W nocy, bardzo Biało, dyskretnie, Bardzo cicho Nasze palce, nasze nosy Chwytają glinę, Zdobywają powietrze. Nikt nie widzi nas, Nie […]...

IX Zrzućmy tę maskę, co dusi i męczy, A którą trzeba kłaść na twarz, by ludzie W głąb nie zajrzeli — […]...

Szkic z 1844 roku Twarz Williama Turnera ogorzała od wiatru Rozkłada sztalugi aż w kipieli. Zanurzamy się w głębiny wraz zielonosrebrną liną. On brnie […]...

Szwaczka Od rana pada deszcz. Będzie pogrzeb tej z naprzeciwka Szwaczki. Marzyła o ślubnym pierścionku, a umarła z naparstkiem na palcu. […]...

Już nie pamiętam Już nie pamiętam, jak las szumi śniegiem, Jak słońce złotem w ciszę lasu pryska, Kiedy płaszczyzna obłąkana biegiem Ucieka pędem […]...

Owca w mgle Wzgórza wychodzą z bieli. Ludzie albo gwiazdy Przyglądają mi się ze smutkiem, rozczarowuję je. Tłum pozostawia linię oddechu. O powolny […]...

Kiedy serce śpi Kiedy serce śpi, daj odpocząć mu Przecież czeka je nowy ból Na czas jakiś wejdź w codzienności tło Mniejsze dobro […]...

Na temat odrzuconych wierszy Na pewno nie jest dobrze Nie przebić się I nieważne czy jest to Ściana Ludzki umyśl Sen Bezsenność Seks Załatwianie […]...

Deszcz jesienny O szyby deszcz dzwoni, deszcz dzwoni jesienny I pluszcze jednaki, miarowy, niezmienny, Dżdżu krople padają i tłuką w me okno… […]...