Polska poezja

Wiersze po polsku



* * * (Kochaj! – Tak zbawca świata nakazał)

Kochaj! – Tak zbawca świata nakazał;
Jego rozkazom któż się oprzeć zdoła?
Kochaj! – Tak do nas on z krzyża woła,
Byś winy serca sercem twojem zmazał.

Kochaj! – Lecz kogo? – Ach, o to nie pytaj,
Chrystus wyjątku nie czyni żadnego;
Weź ewangielją i otwórz i czytaj:
Kochaj bliźniego, jak siebie samego!

A któż jest bliźnim? – Ten, co z głębi duszy
Z tobą zawoła: Ojcze, coś jest w niebie!
I ten, co krwawe łzy twoje osuszy,
Co ci aniołem w każdej jest potrzebie.

A któż jest bliźnim? – Każdy, który z tobą
Krzyżową drogą do nieba pospieszy,
Dla kogo ciernie są życia ozdobą,
Co z tobą płacze i z tobą się cieszy.

A któż jest bliźnim? – Ten, który dla ciebie
Jakby ze skały serce ma wykute,
Co cię w bolesnej opuszcza potrzebie,
Nosząc w swem sercu pociski zatrute.

Gdy mu odpuścisz dla miłości Boga
I za złe dobrem hojnie się wypłacisz,
Wtenczas zwyciężysz i siebie i wroga,
Zasługą krzyża duszę twą zbogacisz.


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (2 votes, average: 4,50 out of 5)

Wiersz * * * (Kochaj! – Tak zbawca świata nakazał) - Karol Antoniewicz
 »