Polska poezja

Wiersze po polsku



Cienie

Mińmy tę ścieżkę. Tuśmy ongi się spotkali
Wśród świeżej lip zieleni.
Wspomnienie li zostało z tych dni znikłych w dali:
Nie depcmy drzew tych cieni.

Choć tak samo jak wówczas lśni słońce pogodne,
Kwiecie wśród traw kobierca:
Słowa, które mi mówisz, są jak cień twój chłodne
I, jak twój cień, bez serca.

Jakże się jeszcze żywą mojej duszy ostać,
Nie zmartwieć jako skała:
Gdy cień bez serca na mnie rzuciła twa postać,
Co przecie serce miała…


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (2 votes, average: 4,50 out of 5)

Wiersz Cienie - Leopold Staff