Polska poezja

Wiersze po polsku



Wiatr koczowniczy

Dawno już został utracony eden.
Szły czasy w kwiatach i czasy w popiele.
Lecz zawsze lśniło północnych gwiazd siedem.
Tyle lat czekał Jakub na Rachelę.
Szła obiecana ziemia i zburzenie,
Ażeby powstał dzień po klęskach tylu,
Na który wieki pracuje westchnienie:
Gniew, koczowniczy wiatr starszy od Nilu.


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (2 votes, average: 2,50 out of 5)

Wiersz Wiatr koczowniczy - Leopold Staff