Polska poezja

Wiersze po polsku



Pamięci Włodzimierza Wysockiego

W końcu poniosły Cię konie
I zaprzęg rozwalił się z trzaskiem
Droga o wiele za wąska
Po prostu miejsca zabrakło

Więc Twojej pamięci Władimir
Będziemy dzisiaj tłuc szklanki
Mówiąc wciąż o tym czym grozi
Jazda na skraju przepaści

Krzyczałeś na całą Europę
Pieśni brzemienne prawdą
Tak głośno że było Cię słychać
Na wyspach archipelagu

Nie mogłeś powstrzymać koni
Gnały wciąż szybciej i szybciej
I coraz mniej było złudzeń
Jak w każdej przegranej bitwie

O ile gdzieś w górze jest niebo
To świętych na pewno tam dosyć
A Ty ich mdłe chóry zagłuszysz
Przepitym ochrypłym głosem

Już stypa skończona Władimir
Już kac tłucze w głowę jak w werbel
I tylko nie ma z kim gadać
O śmierci Władimir – o śmierci…


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Wiersz Pamięci Włodzimierza Wysockiego - Leszek Wójtowicz
«