Królestwo

Małe królestwo ciała

Rządzi się w sobie samo.

Armia jak goździk mała,

Pod rąk sklepionych bramą

W płomykach słomy śpi.

I są w królestwie zamki

I w zamkach tych zwierciadła.

Miedź lodowata klamki

Na ciała dno opadła.

Stoją zamknięte drzwi.

Czuję, że ktoś boleśnie

W zwierciadło nachylony

Krzyczy do siebie we śnie

Z jezior przeciwnej strony,

Jakby pękała kra.

Nie pójdę, nie otworzę,

Boję się tego głosu,

Ktoś obok stoi z nożem

Podniesionym do ciosu.

Krzyk w nocy ciała trwa.