Wiersz Rozmowa nad rzeką
— „Patrz
światlo się ulatnia
jak zapach amfor.”
— „Nie trzeba poezji
poniechaj metafor.”
— „Noc nas zdybała
ugniata w łapach.
Dzień się ulotnił
„”” jak zapach.”
Głoś ustał. Gwiazda zgasła.
Duszno parno.
— „Bądź ufny! Wytęż oczy!”
Czarno
Warszawa, 1952