Polska poezja

Wiersze po polsku



Sonet 97

Jeśli podobna zimie jest rozłąka
Z Tobą, rodości przelotnego roku!
Jakiż chłód czułem, w jakich żyłem mrokach!
Jaka grudniowa pustka była wokół!
A przecież właśnie przechodziło lato
I jesiań płodna, cała w drogich plonach,
Niosąca wiosne urodzaj bogaty
Jak owdowiała i brzemienna żona.
Lecz dla mnie były te plony dojrzałe
Gorzkim owocem mego smutku tylko,
Bo czym bez Ciebie jest lato wspaniałe?
Gdy Ciebie nie ma, nawet ptaki milkną
Lub taki smutek rozbrzmiewa w ich śpiewie,
Że, drżąc przed zimą, liść blednie na drzewie.


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (3 votes, average: 5,00 out of 5)

Wiersz Sonet 97 - William Shakespeare