Ach, dawno to już było

Ach, dawno to już było –

Te wieże-jodły strzeliste,

Do dziwów-lasów bramy –

Skarby-sezamy,

Które się na jawie śniło –

Te dna leśne, mroczyste,

Te haje zieloności –

To spodziewanie Miłości,

O którą ciało czyste

Tęsknotą się modliło…

Ach, dawno to już było…

Porąbali…

Pnie bieleją żałosne.

Zrąbali moją wiosnę.

Spłynęła na czasu fali,

A jam na brzegu ostał, głaz.

Czegóż się serce spodziewa?

Wkoło mnie pustka i ten czas,

Co się we wieczność przelewa.