Ja Tu Stoję Za Drzwiami – Za Klonowymi

Ja tu stoję za drzwiami – za klonowymi,
I wciąż milczę ustami – rozkochanymi.
Noc nadchodzi w me ślady – tą samą drogą,
Pociemniało naokół – nie ma nikogo!

Od miłości zamieram – chętnie zamieram,
I drzwi twoje rozwieram – nagle rozwieram,
I do twojej alkowy wbiegam uparcie,
I przy łożu twym staję, niby na warcie!

Żaden lęk mię nie zlęknie i nie wyżenie,
Nawet rąk twych po murach spłoszone cienie,
Choćbyś mnie zaklinała wszystkimi słowy,
Już ja nigdy nie wyjdę z twojej alkowy.

(2 votes, average: 3.00 out of 5)