Polska poezja

Wiersze po polsku


Nieskończoność kochanków

Jeżelim całej twej miłości jeszcze Nie posiadł – nigdy nie posiędę całej: Więcej już czułych westchnień w piersi nie pomieszczę, […]

Sonet VI

Oto finał spektaklu mego; tutaj milę Ostatnią niebo znaczy u kresu mej drogi, Ostatni krok stawiają umęczone nogi W gnuśnie […]

Waleta, żalu zabraniająca

Jak starzec, co łagodnie kona, Duszy swej „W drogę!” mówiąc z cicha, A w krąg rodzina zasępiona Nie wie, czy […]

Dzień dobry

Przebóg, cóżeśmy czynili oboje, Nim przyszła miłość? Czyśmy jeszcze ssali Z piersi Natury dziecinne napoje? Lub w grocie Siedmiu Braci […]

Zjawa

Gdy wzgarda twa mordercza o śmierć mnie przyprawi I kiedy zgon ów cię przekona, Żeś od zalotów moich wreszcie uwolniona, […]

Ten, kto gwiazdę w locie schwyta

Ten, kto gwiazdę w locie schwyta, Sprawi dziecko mandragorze, Wie, skąd diabeł wziął kopyta, Albo czemu gasną zorze, Umie słuchać […]

Testament

Nim skonam, o Miłości, pozwól na ostatku, Bym resztką tchu wyszeptał: Zapisuję w spadku Argusowi swe oczy, jeśli wzrok w […]

Kwiat

Nie myślisz wcale, biedny kwiatku, Ty, którego widziałem, jak od dnia narodzin Wzrastałeś i piękniałeś, jak płatek po płatku Rozwijałeś […]

Potrójny głupiec

Po dwakroć głupcem zwać się muszę, Raz, że kochałem, dwa, żem swe katusze Przelewał w wierszy łzawe słowa; Lecz kto […]

Najmilejsza, w podróż jadę

Najmilejsza, w podróż jadę, Nie bym się tobą znużył, Ani bym na jaką zdradę Bytności w świecie użył; I tak […]

Sonet X

Śmierci, próżno się pysznisz; cóż, że wszędy słynie Potęga twa i groza; licha w tobie siła, Skoro ci, których – […]

Wschód słońca

Słońce, kpie stary, niesforny a żwawy, Czemu zaglądasz Przez okna i kotary nasze? Zali żądasz Od kochanków, by w ślad […]

Pchła

Spójrz, pchła: ten widok opór twój pokona – To, czego pragnę, małe jest jak ona. Ssała krew z mego, teraz […]

Świt

Prawda, dzień wstaje; owszem, gwiazdy gasną; Czy i ty musisz wstać, rozstać się ze mną? Musimyż wstawać dlatego, że jasno? […]

Strona 1 z 3123