Symbole VIII (Tysiące gwiazd przychylnych…)

Tysiące gwiazd przychylnych! o trofea dziwy,
Zdobyte w bojach, które światło z mrokiem toczy,
Bądźcie nam jako bogiń opiekuńczych oczy,
Teraz kiedy Zachodu zgiełk umilkł burzliwy!

O Gwiazdy! rozlewajcie nam z niebios spokojnych,
Gdzie lśnią wasze kielichy jak lilie o wiośnie,
Promienistą woń waszych balsamów upojnych,
I sprawcie, by nam łona zadrżały radośnie!

Owiewajcie jasnością ciała nasze z gliny,
Wsiąknijcie zdrowiem w członki strudzone wśród bitwy,
A ręce nasze lampę zapalą modlitwy
W ogniskach, skąd nimb jasny biorą cherubiny!

O Gwiazdy! uroczyste szeptajcie zwierzenia
O skarbach boskich, skrytych głęboko w niebiosach,
A będziem mieli szczęścia wzruszenie w swych głosach
I, natchnieniem wezbrane, zabrzmią nasze pienia!

W seraficznego Ognia rozgrzane płomieniu,
Serca nasze odpędzą chuć zdrożną i winę:
O Gwiazdy! odwiedzajcie dusz naszych dziedzinę,
Gdzie Anioły wygnane żyją w zapomnieniu!

A kiedy nam rozkażą wyższe Przeznaczenia
Zstąpić z zamkniętym okiem w śmierci głuche doły,
Gwiazdy niebios pogodnych! w blask zmieńcie popioły,
I chrońcie od nicości Umarłych wspomnienia!

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Podobne wiersze:

Muzyka gwiazd Przełożono na muzykę światło Wegi… Był to jakby Szymanowski Zaświatowo dziki. Miłość nasza, gwiazda nasza już odbiegła W niebios manowce, […]...

„W mroku gwiazd” Jam ciemny jest wśród wichrów płomień boży, lecący z jękiem w dal – jak głuchy dzwon północy – ja w […]...

Księgi wtóre – Pieśń VIII Nie frasuj sobie, Mikołaju, głowy, Kto ma być królem; już dekret gotowy Przed Bogiem leży; nie piórem pisany, Lecz w […]...

Wybrańcy gwiazd To nie anioł to jest poeta nie ma skrzydeł ma tylko upierzoną prawą dłoń bije tą dłonią w powietrze ulatuje […]...

Domus aurea VIII (Rokhu! bajeczny gryfie…) Rokhu! bajeczny gryfie orientalnych marzeń, Któryś Syndbada wyrwał lotem swej potęgi Z ostrowia, gdzie nie było ducha, i w gwiazd […]...

Symbole III (Po zachodzie słońc krwawych…) Po zachodzie słońc krwawych, kiedy noc przepastną Ciemnością świat ogarnia, niech tylko się pali Jedna jedyna lampa; inne, niechaj zgasną! […]...

Symbole XII (Więc pożegnana bądź ziemi uśmiechem…) Więc pożegnana bądź ziemi uśmiechem, Kwiatem wyrosłym w ciszy cudnych łąk… Oh! jakżem smutny! ale smutek – grzechem, I oto […]...

Symbole XIII (Szedłem. Ciało się gięło moje z wyczerpania…) Szedłem. Ciało się gięło moje z wyczerpania; Gwiazdy nieme z wolna gasły pożegnania w niebie; Szedłem, samotnie łkając na słońca […]...

Symbole XIV (Tyś piękna jak gwiazdy…) Tyś piękna jak gwiazdy, a dusza twoja biała, A giętkość błyskawicy jest gibkość twego ciała. Powiew wiosenny kona, drżąc, na […]...

Elegie Duinejskie – VIII Stworzenie widzi wszystkimi oczami Przestwór. Jedynie nasze oczy są jak odwrócone, zastawione gęsto jak sidła w krąg jego wolnego wyjścia. […]...

Modlitwa za mamę Matko Najświętsza! oto do Ciebie, Co tam królujesz na jasnem niebie I słodkie imię piastujesz Matki, Idą w pokorze niewinne […]...

Symbole IV (W cielesnych pragnień…) W cielesnych pragnień mych miłosny lot, Znienacka, woli mej uderzył grot, Tak, iż runęły w topielisko błot! A gdy, krwawiące, […]...

Wiersz O czym? O pewnym wieczorze. Od wina i czerwca był ciepły. Gwiazdy, jak kwiaty ze szczęścia, Na łąkę niebios uciekły. […]...

Symbole XV (Zaiste, bracie, dziwnie gdy mówią Proroki…) Zaiste, bracie, dziwnie gdy mówią Proroki: Nie wiedzieć, czy ich słowo żywi, czy zabija? Czasem w granatu kwiecie ukrywa się […]...

Symbole IX (Ciemność nie jest tajemnicą…) Ciemność nie jest tajemnicą. Tajemnica Jest światłością, a mrok wrogiem jest tajemnic. I czyż kiedy zamieszka w głębinach ciemnic Tajemnica, […]...

Symbole I (Niema, smutna harfa…) Niema, smutna harfa, na Zorzy podmuchy Czekająca, ma dusza – pokorna jak święci I nie dbająca wcale, iż jest w […]...

Księgi pierwsze – Pieśń VIII Gdzieśkolwiek jest, Bożeć, pośli dobrą godzinę! Jaciem twój był jako żywo i twoim zginę. Tak to Bóg przejźrzał od wieku; […]...

Symbole XI (Kiedy w tej to wiosennej ty zrywasz się ustroni…) Kiedy w tej to wiosennej ty zrywasz się ustroni Ciemnobłękitne fiołki o powiewnej woni, Niestety, o! Cerery córko, nie wiesz […]...

Domus aurea VI (Śpiewajmy Ognia…) Śpiewajmy Ognia Świętego objawy, Od których życie, wiedza, moc powstała: Słońce i Gwiazdy i Księżyc złotawy – Wiecznie im chwała! […]...

Przygody Sindbada Żeglarza – VIII – Przygoda Siódma Wróciłem do Bagdadu nie bez przykrego poczucia samotności. Zazwyczaj widok wuja Tarabuka po długiej niebytności w domu sprawiał mi przyjemność. […]...

Symbole V (O niewiasto, wyryłem na ruin…) O niewiasto, wyryłem na ruin kamieniu Imię twe, by spoczęło w zapomnienia cieniu, Pośród roślin goryczy i głuchych nopalów… Myśli, […]...

Symbole XXI (Ja milczenie ust moich zmienię…) Ja milczenie ust moich zmienię W radości głośny śpiew, A bladość moich lic – w płomienie, Których ognisko krew! Ja […]...

Symbole X (Wszystko co było, było tylko snem…) Wszystko co było, było tylko snem… Ale sen każdy posiada znaczenie, A ja w swym mózgu blask mam i widzenie […]...

Symbole XX (O, niezbadane są boże wyroki…) O, niezbadane są boże wyroki, Czasem światłością są, a czasem nocą: Szczęśliwi, którzy gwiazdami się złocą, Nieszczęśni, którzy w sobie […]...

Symbole XVII (Przechodniu!…) Przechodniu! Przestrzeń wieczności jest pusta; Siedmiu Tajemnic orszaki Na wieki nieme są w sobie… – Mówimy zmarłe już usta – […]...

Symbole XIX (Już dusza moja, ogień i orlica…) Już dusza moja, ogień i orlica, Źródło i Wielki Dom znalazła w Panu; Już rozum świeci mój na kształt księżyca […]...

Symbole XVIII (W ogrodach śmierci zerwałem irysy…) W ogrodach śmierci zerwałem irysy, Jasności smutnej kwiaty rozłączenia; Na sarkofagach czytałem napisy, Mające więcej dla żywych znaczenia, Niżeli księgi […]...

ŻĄGIEL Samotny żagiel w niebios toni Bieleje na błękicie fal. Skąd płynie? dokąd? za czym goni; Ku jakim brzegom biegnie w […]...

Jeszcze nie mówiła nic Jeszcze nie powiedziała nic i on nie powiedział Bo i cóż mieli mówić ich ciała wlaczyły ze sobą zaciekle i […]...

„Faraon” – Rozdział VIII Bolesław Prus „Faraon” – Rozdział VIII Książę wrócił do swojej willi stroskany i wezwał Tutmozisa. – Musisz mnie – rzekł […]...