Faun

Faun stary z gliny palonej
Śmieje się pośród trawników.
Snadź wieści koniec omglony
Weselnych naszych okrzyków,

Które z dwojakiej nas strony
Przesmętnych wiodły pątników
Ku tej godzinie – minionej –
Mrącej śród gędźby poryków.