Sonety do Orfeusza – XIX
Choć jak obłoki nietrwałe
zmienia się prędko świat,
wszystko, co doskonałe,
wraca do dawnych lat.
Nad zmianą czasów i dróg
swobodniej, wyżej
trwa dalej przedśpiew twój,
Boże z ręką na lirze.
Nieznana cierpień przyczyna,
miłość nie wyuczona,
i dotąd nie zdarta zasłona
z tego, co dzieli nas w śmierci.
I tylko pieśń nad krainą
sławi i święci.





Podobne wiersze:
- Sonety do Orfeusza – XI Niejedna powstała reguła śmierci spokojnie-surowa, ujarzmiający człowieku, gdy trwasz przy łowach do czasu; lepiej niż siodło i sieć znam ciebie, […]...
- Sonety do Orfeusza – XXVII Jestże naprawdę czas niszczący wszystko? Kiedy na górze spokojnej burzy warownię? To serce, serce bogom oddane niewymownie, Kiedyż Demiurg stłumi […]...
- Sonety do Orfeusza – XII Pragnij metamorfozy. O, zachwyć się płomieniem, gdzie umyka ci rzecz, co się pyszni z przemiennej natury; ten kształtujący duch, trudzący […]...
- Sonety do Orfeusza – II, 4 O dieses ist das Tier, das es nicht giebt. Sie wußtens nicht und habens jeden Falls – sein Wandeln, seine […]...
- Sonety do Orfeusza – XVI Tyś samotny przyjacielu mój, bo zawsze… My w naszych gestach i w naszym słowie z wolna ze świata przywłaszczamy sobie […]...
- Sonety do Orfeusza – I Niewidzialny poemat oddechu! Wszechświat, co wciąż wymienia z moim byciem. W rytmicznym pośpiechu – przeciwwaga, powołująca mnie do istnienia. Pojedyncza […]...
- Sonety do Orfeusza – XXV Lecz ciebie chcę teraz, ciebie, którą znałem jak kwiat niewiadomego mi imienia raz jeszcze przypomnieć, i w kształcie zmartwychpowstałym ukazać […]...
- Sonety do Orfeusza – XIII Wyprzedzaj wszelkie rozstanie, jakby już było za tobą jak zima, co mija właśnie. Bo jest tak nieskończona zima pośród zim […]...
- Dwa sonety Sie trennten sich endlich und sah\’n nicht, Nur noch zuweilen im Traum; się waren längst gestorben Und wussten es selber […]...
- Sonety z cyklu „Utulanie cienia” Samo Vozár Już trumna weszła: sypki piach się sypie tam, skšd ruszyła w drogę, nieszczęliwa, ziemia w głšb puszcza jak […]...
- Słowa czterokrotne W prowincjonalnym małym mieście Tak niepozornie mija życie, I wszystkie dni są takie proste, Jak bywa prosta pieśń lub miłość. […]...
- DWOJE LUDZIEŃKÓW Często w duszy mi dzwoni pieśń, wyłkana w żałobie, O tych dwojgu ludzieńkach, co kochali się w sobie. Lecz w […]...
- Śpiew ocalenia Spojrzałam słońcu w oczy płowe Do bólu mnie olśniło Odjęła mi człowieczą mowę Okrutna życia miłość Milczenie – stukamiennym murem […]...
- MODLITWA W PODRÓŻY Wielka jest wielkość Pana I święcie święta A przed nami droga nieznana Kręta. A przed nami trud niestrudzony Stosy ofiarne […]...
- Dwoje ludzieńków Często w duszy mi dzwoni pieśń, wyłkana w żałobie, O tych dwojgu ludzieńkach, co kochali się w sobie. Lecz w […]...
- Kaleka Cóż to za dziecię, które najczulej, Matka do łona swojego tuli? Które z miłością garnąc do siebie, Tkliwie w ramionach […]...
- Ucz się śmierci Ucz się śmierci. Na pamięć. Zgodnie z zasadami pisowni wyrazów martwych. Pisz ją łącznie jak rzeczpospolita albo lwipyszczek. Nie dziel […]...
- Czarne widokówki I Kalendarz zapisany, przyszłość nieznana. Kabel nuci pieśń ludową bez ojczyzny. Śnieżyce w ołowianym morzu. Zmagania cieni w przystani. II […]...
- Był czas Był czas, żeśmy się rozumieli, Ten czas przeminął i nie wróci, A dziś mnie z wami wszystko dzieli, Nic wy […]...
- Czym jest miłość Płomieniem który posiadł drewnianą chatę – pijanym pocałunkiem wgryzł się w głąb strzechy. Piorunem – który kocha wysokie drzewa – […]...
- Vaneggiar d´una innamorata Goreję czy nie? Cóż to ja za nowy Gościnny afekt w sercu swoim czuję? Podobno ogień? Nie! Już by ogniowy […]...
- Sonety (z pierwszego cyklu) Samo Vozár Wy mi mówicie, że te piewy moje niosš nieznanych uczuć niepokoje, że tchnš wzburzeniem krwi nieposkromionej, co łamie […]...
- Gruda i kamyk Miłość nie służy tylko celom swoim, Rozkosz jej własna nic dla niej nie znaczy; Innych obdarza hojnie swym spokojem I […]...
- Wół W bezstrunnej rozwidlonych twoich rogów lirze Milczy hymn niemy pracy. Roboczym nawykiem Kroczysz z wolna, pod jarzma twardego dotykiem, Z […]...
- Klątwa Kto był przyczyną rozstania naszego – Niechaj łzy moje upadną na niego! I niech tak samo serce mu przygniotą Samotnym […]...
- Guillaume Apollinaire – „CYGANKA” Cyganka losy nam wróżyła Rozłąką nocy naznaczone Kiedy rzekliśmy żegnaj do niej Nadzieja z głębin zaświeciła Miłość niedźwiedź oswojony Tańczyła […]...
- Poczekaj Nie wierzysz – mówiła miłość w to że nawet z dyplomem zgłupiejesz że zanudzisz talentem że z dwojga złego można […]...
- Z odpowiedzi na opak na sonety o miesišcach Folgore da San Gimignano: o marcu CENNE DA LA CHITARRA (? 1322/36) Dalla Risposta per Contrari ai Sonetti de Mesi di Folgore da San Gimignano: […]...
- Jan Kasprowicz Jak spod fal rozhukanych igrzyska, Co w muzykę wichrową się kłębią I aniołom śmierci dziewosłębią, Że grób stał, gdzie była […]...
- Rilke do Lou Andreas-Salome w Schmargendorfie [przypuszczalnie wkrótce po 26 II 1901r.] I Jak oślepiony stoję w mroku – Już nie znajduje Ciebie wzrok mój – […]...
- Sonet 40 Wszystkie miłości me zabierz, mój miły; I cóż otrzymasz prócz tego, co miałeś? Owe miłości miłością nie były; Wcześniej mą […]...
- Ballada ślubna Przekład: Barbara Beaupre Szczęśliwa jestem. O! szczęśliwa Złoty mi pierścień zdobi dłoń, Zasłona bladą twarz okrywa, Gałązka mirtu wieńczy skroń. […]...
- Wszystko co dawne Dlaczego dom rodzinny widać choć go nie ma i lampę co zgaszono trzydzieści lat temu i psa co szczekał groźnie […]...
- Drzewo wiśniowe Gdy mi przyjdzie już umrzeć, wszystkie ślady zatrę Chytrym skokiem zajęczym i wiosennym wiatrem, Może tylko zaczekam, aż drzewo wiśniowe […]...
- NIEMOC Jam Cesarstwo u schyłku wielkiego konania, Które, patrząc, jak idą Barbarzyńce białe, Układa akrostychy wytworne, niedbałe, Stylem złotym, gdzie niemoc […]...
- *** Nie kocham cię już. Już namiętności I cierpień prysnął dawny sen, Lecz obraz mój w mej duszy gości Żywy, choć […]...
- Wzrost miłości Miłość moja tak czystą już mi się nie zdawa, Jakem ją widział wprzódy, Skoro umie, jak trawa, Przetrwać zmienność pór […]...
- Tęsknię ku tobie, o szumiący lesie! I Tęsknię ku tobie, o szumiący lesie! Ku twoim pieśniom, które wiew wiosenny W bezmierny przestwór na swych puchach niesie, […]...
- Epitalamium Niech milczą inni. Płonie hymen, ku toastowi kielich wznieśmy. Niechaj się rym powiąże z rymem w węzeł poezji. Przełammy słowo […]...
- Bezmoc moja Bezmoc moja W otchłań ciemności bez dna wciąż spadam. Nic zrobić nie mogę… Ciałem nie władam. Boję się…lęk duszy cialo […]...