Tego smutku już nie rozsypać

Tego smutku już nie rozsypać
Dzwonnym śmiechem dalekich lat.
Przekwitła śnieżysta lipa,
Świt słowiczy przebrzmiał i zbladł.

Wszystko wtedy było mi nowe,
Jeszcze tlił się w mym sercu żar,
A dziś nawet najtkliwsze słowo
Spada gorzkim owocem z warg.

I znajome oku przestrzenie
Pod księżycem zbrzydły, a żal
Już osmucił pnie i kamienie,
I wądoły, i Rusi dal.

To, co chore, mizerne, niskie –
Ta wodnista i szara gładź –
Wszystko to mi pokrewne i bliskie.
I tak łatwo się zbiera na płacz.

Pochylona na bok chatyna.
Owcy płacz i pod wiatru chłód
Macha nędznym ogonem szkapina,
Patrząc w głębie niedobrych wód.

My tę ziemię ojczystą zowiemy
I dlatego tak nam się ckni.
I wraz z deszczem pijemy, płaczemy
Oczekując weselszych dni.

I dlatego już nie rozsypać
Smutku śmiechem młodzieńczych lat.
Przekwitła śnieżysta lipa,
Świt słowiczy przebrzmiał i zbladł.

1924

Włodzimierz Słobodnik

(2 votes, average: 5,00 out of 5)

Na Hali Miętusiej Mgły się suwają nad czarnym borem – krople padają z drzew – słyszę daleki słowiczy śpiew w sercu mym chorem. […]...

Tyle smutku Tyle jest smutku w naszym wzroku, Zbyt gorzko przyznać, zbyt boleśnie, Że tylko i w miedziany spokój Pozostał nam w […]...

O mój ty smutku cichy O mój ty smutku cichy, smutku gwiazdek, maleńkich, nazywałem, szukałem, brałem ciebie do ręki. Jak to się ciało twarde tak […]...

O Ty mój smutku cichy O ty mój smutku cichy, smutku gwiazdek maleńkich, Nazywałem, szukałem brałem ciebie do ręki. Jak to się ciało twarde tak […]...

Przybywasz / wśród lawiny smutku WIESłAW JANUSZ MIKULSKI (ur.1959) z cyklu „Czerwień ciszy” * * * Żonie przybywasz wśród lawiny smutku jak skrzydła błękitnego ptaka […]...

Bliżej smutku, daleki Bliżej smutku, daleki już jestem od złości, Od nadziei, co krzepi, od żądzy, co burzy, Współczucie Twe mi obce, Twa […]...

Urok Tego, Co Trudne / The Fascination of What’s Difficult Urok tego, co trudne, wciąż wysusza soki W moich żyłach, wrodzoną pogodę odbiera I żywiołową radość z serca mi wydziera. […]...

Dom w ogrodzie Dom w ogrodzie Właścicielka jest przekwitłą kobietą Częstuje nas kawą i herbatą Pokazuje palce zajęte przez gościec Mówi – nie […]...

W śmierci, nie sposób dotknąć tego co najbliżej Wiemy o śmierci wszystko co tylko można wiedzieć bo wszyscy doświadczyliśmy stanu przed narodzeniem. Życie to jakby przejście od jednych […]...

Sonet V / O nietrwałej miłości rzeczy świata tego I nie miłować ciężko, i miłować Nędzna pociecha, gdy żądzą zwiedzione Myśli cukrują nazbyt rzeczy one, Które i mienić, i […]...

Co z tego? / What then? His chosen comrades thought at school He must grow a famous man; He thought the same and lived by rule, […]...

Żebrak smutku Światłom jak kurantom złocistym przebiegł drogę człowiek po drobniutkim świście – chitynowy niemal. Dziewczyna stojąca na skraju melodię nakryła fartuchem […]...

Pierwszy świt Pierwszy świt – błogosławieństwo Boże – Dotknął twarzy ukochanej blaskiem. Śpiący zbladł, inaczej się ułożył, Ale potem jeszcze mocniej zasnął. […]...

Do oskarżyciela, który jest Bogiem tego świata (epilog „Bram Raju”) Prawda, Szatanie, jesteś tylko Durniem I nie odróżniasz Ludzi od Odzieży: Dziewicą każda kurwa kiedyś była, Ale […]...

Węglem smutku i zgryzoty – XVI Było to jak na farsalskim polu. Ranni, Ohydni, Konali na brzegach rowów, Tam kędyśmy razem wrócili oboje Z Psychą, moją […]...

Topiele i błota Topiele i błota, Nieba siwy pas. Iglastą pozłotą Pobrzękuje las. Ćwierkocze sikora Z kędzierzawych pni, Jedlina wieczorna Gwar kosiarzy śni. […]...

Na lipę czarnoleską Wonna lipa czarnoleska Gęsto niebem przetykana, Pyszna w gwarze i królewska – Oto lutnia mistrza Jana, Lira, której miodu siła, […]...

Nie chcę już smutków, nie! 1 Nie chcę już smutków, nie!… już mi za małe – Choćby jak świata zepsucie ogromne! – Cóż – bo […]...

Lunatyk Wpada przez okno nić księżyca, Otwieram balkon, ciemno wszędzie, Wchodzę na krawędź śmierci, życia, Nie wiem co dalej dziać się […]...

Tajemnica Czemum ja smutny? każdy mię pyta, Natrętnie patrząc mi w oczy; Pobłyski wzroku mojego chwyta I smutku cień, co twarz […]...

Ludzkości kocham cię Ludzkości kocham cię dlatego że wolałabyś raczej wyczyścić buty sukcesowi niż spytać czyja dusza wisi u łańcuszka jego zegarka co […]...

Węzeł polski Nie było dobrego rozwiązania Dlatego kurczyła się i ciemniała Nie było dobrego rozwiązania Dlatego jak łkanie wybuchały powstania Nie ma […]...

Z wolna słowom odbieram blask Z wolna słowom odbieram blask, spędzam myśli jak gromadę cieni, – z wolna wszystko napełniam nicością, która czeka na dzień […]...

Teraz odchodzimy powoli Teraz odchodzimy powoli Do krainy zacisznej i błogiej. Może wnet i na mnie przyjdzie kolej Zbierać nędzne manatki do drogi. […]...

Odchodzimy sobie pomalutku Odchodzimy sobie pomalutku W tę krainę, gdzie cisza i błogość. Może czas już i mnie zbywszy smutku Zbierać marny dobytek […]...

Koguty Koguty piały raz po raz W mrok wyciągając szyje Jak gdyby wiersze cały czas Recytowały czyjeś W tym pianiu z […]...

W twych cudnych oczach W twych cudnych oczach tęskny smutek taki. Czemu? – O, powiedz mi! Jest mi, jak kiedy żurawiane szlaki Widzę lecące […]...

Starość Leszczyna się stroi w fioletową morę, a lipa w atłas zielony najgładszy… Ja się już nie przebiorę, na mnie nikt […]...

Do trupa Leżysz zabity i jam też zabity, Ty – strzałą śmierci, ja – strzałą miłości, Ty krwie. ja w sobie nie […]...

Miłość mi wszystko wyjaśniła „Miłość mi wszystko wyjaśniła” Miłość mi wszystko wyjaśniła, Miłość wszystko rozwiązała – Dlatego uwielbiam tę Miłość, Gdziekolwiek by przebywała. A, […]...