Polska poezja

Wiersze po polsku



Bez granic

Potoki mają swe łoża –
I mają granice morza

Dla swojej fali –
I góry, co toną w niebie,
Mają kres dany dla siebie,

Nie pójdą dalej!

Lecz serce, serce człowieka,
Wciąż w nieskończoność ucieka
Przez łzy, tęsknoty, męczarnie
I wierzy, że w swoim łonie
Przestrzeń i wieczność pochłonie

I niebo całe ogarnie.


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Wiersz Bez granic - Adam Asnyk
« 
 »