Polska poezja

Wiersze po polsku



PCHŁA I RABIN

Pewny rabin w Talmudzie kąpiąc się po uszy,

Cierpiąc, że go pchła gryzła; w końcu się obruszy:

Dalej czatować, złowił. Siedzi przyciśnięta,

Kręci się, wyciągając główkę i nożęta:

„Daruj, Rabi, mądremu nie godzi się gniewać:

Potomkowi Lewitów możnaż krew przelewać?”

„Krew za krew! – wrzasnął Rabin – Belijala płodzie!

Filistynko, na cudzej wytuczona szkodzie!

Mrówki snują szpichlerze; pracowite roje

Znoszą miody i woski, a trucień napoje:

Ty się jedna śród ludzi z liwarem uwijasz,

Pijaczko tym szkodliwsza, iż cudze wypijasz”.

Zakończył, i gdy więźnia bez litości dłabi,

Pchła konając pisnęła: „A czym żyje rabi?”


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Wiersz PCHŁA I RABIN - Adam Mickiewicz