LUBLIN Z DALA

Na wieży furgotał blaszany kogucik,

na drugiej – zegar nucił.

Mur fal i chmur popękał

w złote okienka:

gwiazdy, lampy.

Lublin nad łąką przysiadł.

Sam był

i cisza.

Dokoła

pagórków koła,

dymiąca czarnoziemu połać.

Mgły nad sadami czamemi.

Znad łąki mgły.

Zamknęły się oczy ziemi

powiekami z mgły.

(2 votes, average: 2,50 out of 5)

Podobne wiersze:

PROWINCJA NOC L na wieży furgotał blaszany kogucik na drugiej zegar nucił mur fal i chmur popękał w złote okienka gwiazdy lampy […]...
We mgłę go wyprawiłam We mgłę go wyprawiłam W deszcz co na rzęsach przysiadł A opowiadał pięknie O zakręcie rzeki I dom rysował paznokciem […]...
Kiedyś się zyciu dała w lenno Kiedyś się życiu dała w lenno, Umiej-że duszo, znieść niewolę- Gdy cię jak jodłę niebopienną Gnie wicher, hardość miej w […]...
PRZEZ KRESY Monotonnie koń głowę unosi grzywa spada raz po raz rytmem koła koła zioła terkocze senne półżycie drożyną leśną łąkową dołem […]...
Ach, mogiły dokoła Ach, mogiły dokoła, mogiły, mogiły! Miałem ja niegdyś liczne grono przyjacieli – Każdy mi był kochany, każdy mi był miły, […]...
I ciepły jeszcze, purpurowy sznur I ciepły jeszcze, purpurowy sznur, Płynący z łona zranionego słońca, Sączy się, cicho, po szczelinach gór, O moje oczy! i […]...
VIII – Nie mam już dziś przy sobie nikogo, nikogo, Pusto jest w mojej duszy i pusto dokoła – – Idę mą […]...
Na górze Ventoux Po zrąb błękitów świat tu ogarniam dokoła I zamykam tak w oku, jako się zamyka Z ciszą i z wonią […]...
Toż samo Cisza w wyżynie, Ze szczytów drzew Żaden nie płynie Ku tobie wiew; Wśród sennej mgły Ptactwo w gęstwinie przycichło. Zaczekaj, […]...
Gruzińska ballada Winogradu ziarnko do ciepłej mej ziemi posadzę Pielęgnować je będę najczulej, co tak musi być, Mych przyjaciół zawołam, z gronem […]...
Nietoperz 1 Gdy już zmierzch wonne olejki w tęczowe niebo wetrze, nietoperz wylatuje ze strychu i zaczyna mierzyć po cichu wielkie […]...
Cisza – Powiedz mi, jak ci na imię? – Cisza. – Powtórz, bom nie dosłyszał? – Cisza. – Czy to ty […]...
Księża i chłopi Księża wprowadzają chłopów na płaską wyżynę. Sadzają ich równo jak kartofle, wśród kwaśnych pagórków, na łagodnym stołku. Lipy się stroją […]...
Południe Z rozpalonego ogrodu do piwnicy: noc. Wszystko się zgadza: tu w piwnicy kwiaty już się zamknęły, liście zaszły czernią. Coś […]...
O północy O północy przez mój pokój przejeżdża pociąg. Jego koła zostawiały w miękkiej pościeli wyraźne ślady. Nie zdążyłem jeszcze ochłonąć gdy […]...
A co wam śpiewać A co wam śpiewać, laleczki? Bo umiem różne piosneczki: Takie piosneczki i pieśni, O jakich lalkom się nie śni! Umiem […]...
Milczenie Ciężko mi, Mario, twoje oczy, dwa groby, zamknęły w ciemności cierpienie, miłość i łzy. Moja dusza – Syberia pełna śniegów […]...
Chustaki i serdaki Wy na serdakach góralskich wyszycia któreście ziołom podobne znad drogi piosnką nieśmiałą nieuczoną swoją gdzieś wymarzone przez zachwyt ubogi szukanie […]...
Spowiedź Bluźniłem światłu. Przeczyłem nocom. Dławiłem wiatry słowem – przemocą. Krzyczałem gromem. Płakałem deszczem. Słowem widomem zsyłałem wieśći. Słowem-ramieniem sięgałem nieba. […]...
Kantyczka wołania pełna Gwiazdy niejasnej prowadzony wzorem po napój sięgam i jadło. Który ognistą koronę na czoło sczerniałe kładziesz, nad rąk pochyłością senną […]...
List Z cyklu: Wiersze o sztuce Siedzi, list lekko spoczął na jej ręce. Suknia i ramię są kobiece i młode. Oddech […]...
Twarz mężczyzny Tu lubin czarny a tu len, a tu zasiano ciężki nard. Znad zieloności twoja twarz i znad mglistości plama warg. […]...
Ballada To ballada o zabitej, która nagle z krzesła wstała. Ułożona w dobrej wierze, napisana na papierze. Przy nie zasłoniętym oknie, […]...
Kraj Na samym rogu tej starej mapy jest kraj, do którego tęsknię. Jest to ojczyzna jabłek, pagorków, leniwych rzek, cierpkiego wina […]...
Tęsknota I Jesteś cicha jak śnieg, Który pada na kwiaty jesienne… Dłonie twoje, jak lek, Koją usta pragnieniem bezsenne… Lecz mi […]...
Muzyka Muzyka mnie niekiedy ogarnia jak morze! Ku mojej gwieździe bladej Pod stropem mgły lub w puste eteru przestworze Rozpinam żagiel. […]...
Wczesne godziny Wczesne godziny przedpołudnia; jeszcze nie piszesz (nie próbujesz pisać, raczej), tylko leniwie czytasz. Wszystko jest nieruchome, spokojne, pełne, tak jakby […]...
Tęsknota Tęsknota Koła, koła poplątane, ale jedno nagle wstanie. Rozszerza się – zwęża potem, martwej róży ma istotę z oberwanymi płatkami, […]...
Xxx (i jestem tu…) I jestem tu I mnie tu nie ma Tandetna proza Mdły poemat Wszystko A może nic Po głowie biegną głupie […]...
Wielki Maramba Jest słodki jak banany i jak ogier gorący, jak mgły leśne rozwiany jak róża pachnący. Jako indyk wyniosły, jako tygrys […]...
RANEK Zaczęto się wiotko po pierwsze w mętnym tętnic szumie popłynęły bladawe koła srebrem lazurem się mieniąc na wylot skroś nocy […]...
Z Korei Wykłuto chłopcu oczy. Wykłuto oczy. Bo te oczy były gniewne i skośne. – Niech mu będzie we dnie jak w […]...
„Muzyka” Muzyka mnie ogarnia niekiedy jak morze! Ku mojej gwieździe bladej Pod stropem mgły lub w puste eteru przestworze Rozpinam żagiel. […]...
Hamlet – refleksja ekologiczna Ta wiosna się nie zazieleni liściem – pachnącym – jak aksamit nic nie okryje kiru ziemi – sukienką łąki – […]...
Jaskinia Na ścianach nic i tylko wilgoć spływa. Ciemno i zimno tu. Ale ciemno i zimno po wygasłym ogniu. Nic – […]...
Ulewa Na szczytach Tatr, na szczytach Tatr, Na sinej ich krawędzi Króluje w mgłach świszczący wiatr I ciemne chmury pędzi. Rozpostarł […]...
Wróg tłum. Bohdan Wydżga X Wróg Burzliwej mej młodości groźne, chmurne siły, Mrocząc przebłyski słońca, smagając nawałą, Spustoszenia dokoła takie poczyniły, Że w sadzie […]...
„Wesoły zmarły” W tłustej, pełnej ślimaków głębi czarnoziemu Sam dla siebie wykopię rów obszerny w miarę, Jak rekin drzemie w morzu, zasnę […]...
Dumka czyli pejzaż ukraiński Rdzawe morze ziemi porusza się tam i z powrotem po skórą horyzontu oddychając dojrzałym głogiem. Naprężone płótno świtu krwawi jak […]...
Modlitwa za rzeczy Uspokój serca zegarów, zmęczone są – żarówkom przygaś powieki, za długo patrzą na nas, tramwajom pozwól odpocząć, niechaj nie drepcą […]...