Wiersz LUBLIN Z DALA

Na wieży furgotał blaszany kogucik,

na drugiej – zegar nucił.

Mur fal i chmur popękał

w złote okienka:

gwiazdy, lampy.

Lublin nad łąką przysiadł.

Sam był

i cisza.

Dokoła

pagórków koła,

dymiąca czarnoziemu połać.

Mgły nad sadami czamemi.

Znad łąki mgły.

Zamknęły się oczy ziemi

powiekami z mgły.

PROWINCJA NOC L na wieży furgotał blaszany kogucik na drugiej zegar nucił mur fal i chmur popękał w złote okienka gwiazdy lampy […]...

Jaskinia Na ścianach nic i tylko wilgoć spływa. Ciemno i zimno tu. Ale ciemno i zimno po wygasłym ogniu. Nic – […]...

Ach, mogiły dokoła Ach, mogiły dokoła, mogiły, mogiły! Miałem ja niegdyś liczne grono przyjacieli – Każdy mi był kochany, każdy mi był miły, […]...

PRZEZ KRESY Monotonnie koń głowę unosi grzywa spada raz po raz rytmem koła koła zioła terkocze senne półżycie drożyną leśną łąkową dołem […]...

Na górze Ventoux Po zrąb błękitów świat tu ogarniam dokoła I zamykam tak w oku, jako się zamyka Z ciszą i z wonią […]...

Zasłoniłem oko Zasłoniłem oko dłonią; zniknęła jedna połowa mego świata. /czułem męczący cień pod powiekami; tuż pod nim pustka/ Tysiące bezimiennych na […]...

Toż samo Cisza w wyżynie, Ze szczytów drzew Żaden nie płynie Ku tobie wiew; Wśród sennej mgły Ptactwo w gęstwinie przycichło. Zaczekaj, […]...

Nietoperz 1 Gdy już zmierzch wonne olejki w tęczowe niebo wetrze, nietoperz wylatuje ze strychu i zaczyna mierzyć po cichu wielkie […]...

Księża i chłopi Księża wprowadzają chłopów na płaską wyżynę. Sadzają ich równo jak kartofle, wśród kwaśnych pagórków, na łagodnym stołku. Lipy się stroją […]...

Milczenie Ciężko mi, Mario, twoje oczy, dwa groby, zamknęły w ciemności cierpienie, miłość i łzy. Moja dusza – Syberia pełna śniegów […]...