Wiersze po polsku

Dom ⇒ 💗Quintus Horatius Flaccus ⇒ Horacy – Miserarum est

Horacy – Miserarum est

Nieszczęśliwa, która nie zna
gry miłosnej, która smutku
nie potrafi spłukać winem,
którą zawsze dusi trwoga,
gdy językiem wuj zatrzepie.

Tobie koszyk, tobie przędzę,
rękodzieła pracowite
z rąk wytrąca bóg skrzydlaty,
tobie, córko, chłopiec Hebrus
sycylijskim blaskiem świeci.

Oto plecy naoliwił
i w tybrowych falach umył;
konie sam ujeżdża lepiej
od Bellerofonta; w biegu
i na pięści niepobity.

Umie, mądry, po równinie
ścigać stado pierzchające
i strzałami siec jelenie,
umie skokiem w las polecieć
i z kryjówki wywlec dzika.

2 Stars

3 Stars

4 Stars

5 Stars

(2 votes, average: 4,50 out of 5)

Podobne wiersze:

Horacy – Księga I: Oda XI Nie pytaj próżno, bo nikt się nie dowie. Jaki nam koniec gotują bogowie, I babilońskich nie pytaj wróżbiarzy. Lepiej tak […]...

Horacy – Księga III: Oda XXX Pomnik trwalszy stworzyłem, niźli w spiżu ryty; Królewskim sterczy czołem nad piramid szczyty. Ani zgubne ulewy, ani Akwilony Nie zdołają […]...

Horacy – Księga I: Oda XXIII Stronisz przede mną, Chloe nietykana, By więc sarneczka, kiedy obłąkana Macierze szuka po górach ustronnych Nie bez bojaźni i postrachów […]...

Konie narowiste Wzdłuż urwiska, nad przepaścią, po samym jej brzegu Pędzę w saniach bijąc konie by zatracić je w biegu. Piję wiatr […]...

Ja tobie poselstwa wysyłać pęki ukłonów Ja tobie poselstwa wysyłać pęki ukłonów ale widzę lepiej sam pójdę bo to wszystko puch jest pył więc lepiej sam […]...

Noc „szczęścia” Była noc jasna gwiazd światłami, i wokół jakoś cicho było, i szczęście było między nami… I nagle wszystko się skończyło. […]...

Do swoich książek Dokąd się, moja lutni, napierasz skwapliwie? Chcesz na świat i drukarskiej chciałabyś oliwie Podać w nielutościwe swoje plotki prasy, Wzgardziwszy […]...

Kości Pobielały nasze kości W niewesołej głębokości; Czarna ziemia je wyłania Dla przyszłego zmartwychwstania. „Powiedz ty mi, kości biała, Kto cię […]...

Konie narowiste Wzdłuż urwiska, nad przepaścią, po samiutkim brzegu konie swe nahajką smagam, popędzam! Jakoś braknie mi powietrza: piję wiatr, połykam mgłę… […]...

Lepiej Lepiej by było w wiatraku zamieszkać, A jeszcze lepiej w latarni na morzu. A lepiej myszką w białomącznych mieszkach, A […]...

Droga do Morskiego Oka Zamykam oczy – czerwono mi, Otwieram oczy i jest mi biało, Wątły dzwonek u sanek brzmi O tym wszystkim, co […]...

Tak będzie lepiej Nie na długo nam starczyło Kwiatów w naszym małym sklepie Na odchodnym, moja miła Mówię ci Tak będzie lepiej Choć […]...

Konie Czarne konie, czarne wichry dwa, unoszą mnie, unoszą, nie chcą wody pić, o jadło mnie nie proszą. Czy powietrza tak […]...

Jesteś powietrzem Jesteś powietrzem które drzewa pieści rękoma z błękitu jesteś skrzydłem ptaka który nie trąca liści płynie jesteś zachodnim słońcem pełnym […]...

* * * (jesteś powietrzem…) jesteś powietrzem które drzewa pieści rękoma z błękitu jesteś skrzydłem ptaka który nie trąca liści płynie jesteś zachodnim słońcem pełnym […]...

Przeproś! Ożywiam się tylko wtedy, gdy myślę o sobie. Ożywiam się tylko wtedy, gdy myślę o sobie W tobie. (Przeproś!) Kiedyś […]...

Guillaume Apollinaire – „KOBYLICE ZASIEKÓW” W białym i mrocznym listopadzie Gdy drzewa wyszczerbione przez artylerię Stawały się jeszcze starsze pod śniegiem I rysowały się zaledwie […]...

Moja kochana mama moja mamusia pije dlatego że wyszła niedobrze za mąż i jest nieszczęśliwa raz kupiła mi buciki były za duże ale […]...

Jeszcze W zaplombowanych wagonach jadą krajem imiona, a dokąd tak jechać będą, a czy kiedy wysiędą, nie pytajcie, nie powiem, nie […]...

Dzień i noc Dzień ma swój uśmiech ponętny, Błyszczącą weselem postać I ogień życia namiętny; Więc chciałem przy nim pozostać… Ale z kolei […]...

Wiersz Horacy – Miserarum est - Quintus Horatius Flaccus

« . II

Szara, spękana ziemia »