Lata
Oni wchodzą jak zwierzęta z zewnętrznej
Przestrzeni ostrokrzewu gdzie kolce
Nie są myślą, którą się podniecam, jak Yogi,
Ale zielenią, ciemnością tak czystą
Oni zamarzają i są.
O Boże, nie jestem taka jak ty
W twojej pustej czerni,
Gwiazdy wbijają się wszędzie, głupie świecące konfetti.
Wieczność mnie nudzi,
Nigdy nie pożądałam jej.
Coś co kocham to
Tłok w ruchu. . .
Moja dusza umiera przed tym.
I kopyta koni,
Niezmiernie skotłowane.
I ty, wielki Zastoju. . .
Co w tym wielkiego!
Czy to tegoroczny tygrys, ten ryk przy drzwiach?
To jest Christus,
Przerażający
Odrobina Boga w nim
Umierający aby lecieć i wykonać to?
Krwawe jagody są sobą, bardzo spokojne.
Kopyta nie będą miały tego,
W błękitnej odległości syczą tłoki.
Tłum. Gower
(1 votes, average: 5,00 out of 5)