Polska poezja

Wiersze po polsku



Jezioro

Jezioro panieńskie, jezioro głębokie, Zarastaj sitowiem jak dawniej u brzegu, Igraj w południe z odbitym obłokiem Dla mnie, w dalekich krajach zniknionego.

Twoja panienka jest dla mnie prawdziwa, W wielkim mieście nad morzem zostały jej kości. Zanadto prawidłowo wszystko się odbywa. Odjęta jest jedyność jedynej miłości.

Panienka, ej, panienka. Leżymy w otchłani. Nasada czaszki, żebro i miednica. Czy to ty? Czt to ja? My już za światami. Żaden zegar nam godzin ni lat nie odlicza.

Żeby taka nietrwała rzecz, a razem wieczna Odgadnąć przeznaczenie i los dopomogła! Jesteś ze mną w literze-krysztale zamknięta. To nic, że do żywej panienki niepodobna.


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (2 votes, average: 3,50 out of 5)

Wiersz Jezioro - Czesław Miłosz