Polska poezja

Wiersze po polsku

Polska poezja > Emily Dickinson > 922 (Ci, co najdłużej byli w Grobie…)

Wiersz 922 (Ci, co najdłużej byli w Grobie…)


Ci, co najdłużej byli w Grobie –
I ci, co Dziś w nim spoczną –
Jednako giną nam sprzed Oczu –
Śmierć jest tą drogą boczną –

W którą najmniej się zapuszczały
Stopy Śmiałków – to Biały Wyczyn –
Którego dokananie – mowę
Odbiera – więc się milczy –


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (No Ratings Yet)
Loading...

Podobne wiersze:

  1. Ballada O Dumnym Rycerzu Śpi owo rycerz, śpi bezrozumnie I raz na zawsze – w dębowej trumnie. Leży wygodnie, bo się ułożył Tak, aby […]...

  2. Na grobie Apollinaire´a …voici le temps Ou l’on connaitra l’avenir Sans mourir de connaissance I Odwiedziłem Pere Lachaise by szukać szczątków Apollinaire’a w […]...

  3. Na grobie rycerz Na grobie rycerz z dawnych lat Z wzniesioną głową stoi; Na czole hełm, na ręku tarcz, A pierś zamknięta w […]...

  4. Przy grobie Don Juana Tenorio Ujrzałem Miłość: jej tron był w kształt pałacu, gdzie piętra sięgały kolan, a do ramion – wieże, a za mną […]...

  5. I na śmierci czekając przyjście, ległem w grobie I na śmierci czekając przyjście, ległem w grobie… Aż Głos: „Iżeś ty jeszcze moc miał rzeknąć sobie: Nikczemnym jest”, Łazarzu! […]...

  6. Czarne cheruby kolyszą Czarne cheruby kołyszą widnokrąg. Konno, na koniu przestrzelonym przez wiatr. Ziemia oddycha już wolniej i mokro, wroną leniwy kracze trakt. […]...

  7. Błędny rycerz Rycerz Zenobi Dreptak w szmelcowanej zbroi Stanął zbrojnie i konno u zamku podwoi, Miał pancerz, hełm i kopię, jak zwykle […]...

  8. Nocna przechadzka Spogląda księżyc na leśne gęstwiny, Na bazyliki przejrzyste ruiny. W martwym opactwie dwa żółte szkielety Błądzą w poświaty martwocie głębokiej: […]...

  9. Dobranoc Dobranoc! już dziś więcej nie będziem bawili, Niech snu anioł modrymi skrzydły cię otoczy, Dobranoc! niech odpoczną po łzach twoje […]...

  10. GDY PRZYJDZIE MI TEN ŚWIAT PORZUCIĆ 1. Gdy przyjdzie mi ten świat porzucić, na jakąż nutę będę nucić melodię zgonu mą wyprawną? Rzuciłem przecież go już […]...

Wiersz 922 (Ci, co najdłużej byli w Grobie…) - Emily Dickinson
« 
 »