Polska poezja

Wiersze po polsku

⇒
⇒
Pożegnanie Ofelli

Wiersz Pożegnanie Ofelli

Kšcik złamanych serc pod miastem,
łoża z kamiennym baldachimem,
gruba pierzyna jest tam piaskiem.
Piasek otula łoża skrzynię.

Tam się spotkamy po rozłšce,
tam się na pewno połšczymy,
tam wszystkie ciała robak plšcze,
tam się wygodnie rozłożymy.

I wybijemy się do słońca
krzewem jaœminu lub bzu drzewem
i tak będziemy trwać do końca.
Jakiego końca? – tego nie wiem


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Podobne wiersze:

  1. Do D. D. Pożegnanie Odpychasz mię? – czym twoje serce już postradał? Lecz jam go nigdy nie miał; — czyli broni cnota? Lecz ty […]...

  2. Pożegnanie Czekała na Boga. Już nie była dzieciom potrzebna. Zawadzała tylko. Czuła się też nie najlepiej. Czas najwyższy umierać – mówiła […]...

  3. Pożegnanie miasta Kominy salutują ten odjazd dymami Po rzece płynie barka drżą szyby i zawodzą Tynk układa na bruku szary wieniec Ciągną […]...

  4. O wierności ławki parkowej Na ławkę, jedną z wielu ławek, Do parku, jakich w świecie wiele, Przychodził co dzień pewien Paweł. Nie przyszedł jednak […]...

  5. Z pliszką siwą Śmierć miłości potrzebna Jak sól ją utrwala Ukochani umarli są z nami już blisko W śnie na palcach podchodzą Czytamy […]...

  6. Dwa hotele (fragm.) Letnia noc była w stogach. Pod gwiazdami. Oglądałem je długo. Najdłużej. Mógłbym nie oglądać. Wystarczyło przewrócić się na brzuch. Wystarczał […]...

  7. Los Taki to już los mój będzie, Takie to już miłowanie: Przywitanie, pożegnanie, Pożegnania, wspominanie…. Oczy twoje widzę wszędzie, Oczy twoje […]...

  8. Larwa Na śliskim bruku w Londynie, W mgle, podksiężycowej, białej, Niejedna postać cię minie, Lecz ty ją wspomnisz, struchlały. Czoło ma […]...

  9. Gdybyś była Mojej żonie Ani Gdybyś była melodią – bym nucił, Gdybyś deszczem była – bym moknął, Albo snem – to bym […]...

  10. * * * (Czemu mnie z trumny…) Czemu mnie z trumny wyciągasz czemu szepczesz kochany…kochany… Trumna z kołysek najpewniejsza. Po co mnie ciągnąć po światłach, po ludziach, […]...

Wiersz Pożegnanie Ofelli - Parlicki Mariusz
« 
 »