Jesień

Ot, i jesień gospodarna,
Już się zbliża uroczyście;
Poskładała złote ziarna,
Pozłociła drzewom liście.

Jeszcze chwilka, a za chwilę,
Wnet silniejszy wicher wionie,
Spędzi śniegu tyle, tyle…
Że aż ziemia w nim utonie.

Ale jesień, to szafarka,
To gosposia jakich mało;
Policzyła wszystkie ziarnka,
I na zimę patrzy śmiało.

Pełne u niej skrzynie, brogi…
Więc nikogo to nie dziwi,
Że się nieraz i ubogi
Z dobrodziejki rąk pożywi.

Kto pracował całe lato,
Ten z zimowej szydzi grudy:
Oh! bo jesień mu bogato,
Umie spłacić wszystkie trudy.

Niby wróżka sprawiedliwa,
Złoty przed nim spichrz odmyka,
I stokrotnym plonem żniwa,
Wynagradza trud rolnika.

Tylko próżniak i ladaco,
Niech nie żąda jej litości;
Bo kto z młodu gardzi pracą,
Ten na starość słusznie pości.

Temu ona powie śmiało,
Wyszydzając go w dodatku:
„Prześpiewałeś wiosnę całą,
Teraz w zimie tańcuj bratku!”

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Podobne wiersze:

Jesień idzie Raz staruszek, spacerując w lesie, Ujrzał listek przywiędły i blady I pomyślał: – Znowu idzie jesień, Jesień idzie, nie ma […]...
Jesień Oddalają się wolno w mgle wieśniak kulawy I wół jego roboczy w gęstą mgłę jesieni Co kryje wioski ludzi i […]...
Ty i jesień Na ziemi jesień wietrzna konary drzew pochyla, Perełki chmur po niebie jak na różańcu goni. W ogrodach Twoich oczu kołyszą […]...
Jesień (parodia) Od tłumacza: Jiří Orten był poetą niewątpliwie wybitnym, tyle że strasznie monotematycznym w swoich smutencjach i przy tym nierównym w […]...
Wczesna jesień Zadzwoniłem więc znowu – by sprawdzić. Podniesiono słuchawkę – powiedziano: „nie ma”. Nic. Nic. Nic. Nic. Nie, to nic ważnego. […]...
Jesień Gąszcz złotoblady jak zeschły wieniec dębowy, jak stos listów pełnych miłości i zdrady, o których już nie ma mowy. Obręcze […]...
Jesień Cicho po urwisku jałowcem schodziła Czesząc grzywę jesień – rudawa kobyła. Ponad brzegu rzeki skłębione poszycie Rozbrzmiewa jej podków granatowe […]...
Jesień Zabieramy się do opisu jesieni. Pedantycznie. Liść po liściu. Kolor po kolorze. Męka mgły na krzyżu. Mży twój głos do […]...
Jesień Jak oczy mgłą rozstania powlokły się niebiosa Chmurami i z tumanem opada rankiem rosa. Spoglądam, jak rdzą złotą ostatnie liście […]...
JESIEŃ Uliczka za uliczką rzucona sierpem stromo okuty słońca mosiądzem szedł tędy młody żołnierz złocisty talerz fryzjera kłaniał się jemu domom […]...
Jesień Jesień dopala lata watrę W bukach dostojnych jak stół mamin Jastrząb w widnokrąg rzuca wiatrem I hala śpiewa zwiędłe psalmy […]...
Pokój wsi Pochwalona wieś dobra, wóz, konie i grabie, Gumna, cepy i kosy ostrzone u bruska, Wszystkie narzędzia, których chwałą zbiór i […]...
Jesień ( Fragmenty ) VII Melancholijne dni! oczarowanie oczu! Lubię przyrody pożegnalny strój, Gdy się wspaniale krasy jej roztoczą. W purpurze, w złocie więdniesz, […]...
Podział złoty Lata chmurne, lata durne a w głowie maj Hulaj dusza kiedy „piekło” czyta się „raj” A na szczęście nie masz […]...
Jesień O – ciernie deptać znośniej i z ochotą Na dzid iść kły Niż błoto deptać, ile z łez to błoto […]...
Jesień O, jakie rzewne widowisko: Czerwone liście za oknami I cienie brzóz, płynące nisko Za odbitymi obłokami. Pies nie ujada. Zły […]...
Jesień Zardzewiałe róże jesieni patrzą w przestrzeń białą od deszczu – deszcz niebo przyszywa do ziemi tysiącem ściegów i dreszczów, – […]...
Jesień Zanurzać zanurzać się w ogrody rudej jesieni i liście kolejno jakby godziny istnienia Chodzić od drzewa do drzewa od bólu […]...
Jesień I znowu do nas przyszłaś niezaproszona I jak zawsze z coraz to krótszymi dniami Żółtawa brunatna nierzadko czerwona A bardzo […]...
Guillaume Apollinaire – „CHORA JESIEŃ” Chora i uwielbiana Umrzesz gdy na rozaria dmuchnie dziki huragan Kiedy śnieżne zaspy Okryją sady Biedna jesieni Umieraj w bieli […]...
TANGO JESIENNE Z. K. Jest chłodny dzień pąsowy i olive. Po rżyskach węszy wiatr i ryży seter. Aleją brzóz przez klonów leitmotiv […]...
Bogiem, a prawdą. Kocham Cię Bogiem, a prawdą. Kocham Cię Ziemio w roztopach rozklejona. Wy, wszystkie miasta, wszystkie wsie, Wy, wszystkie noce, wszystkie dnie, I […]...
Życzenie Minęła wiosna, minęło lato, I smutna jesień już mija – Każdy dzień nową żegna mnie stratą I resztę łez mych […]...
Astry Znowu więdną wszystkie zioła, Tylko srebrne astry kwitną, Zapatrzone w chłodną niebios Toń błękitną. Jakże smutna teraz jesień, Ach, smutniejsza […]...
Będzie Koniku polny co żyjesz tylko jedną jesień Serce kochające niekochane Smutku w cztery oczy Bo mieszkanie za dwadzieścia lat Szczęście […]...
U wezgłowia Pawła Verlaine’a Mędrca, co życiu patrzy śmiało w oczy, Śmierć niespodziana nigdy nie zaskoczy. Ani on sobie długowieczność rości, Ani też lata […]...
Ach, kiedy znów ruszą dla mnie dni ACH, KIEDY ZNÓW RUSZĄ DLA MNIE DNI Minęło wiele miesięcy, Ale mnie nic nie minęło; Czas dla mnie w miejscu […]...
MOBILE O, zejdź mi w sonet – jest sztywny i złoty, Jakby to Calder ciął mu wiatr i listki; Ręką przesuniesz, […]...
Introdukcja Nie cały minę Choć zostanie owo Kochanie ziemi w bajorku i w oście I przeświadczenie że śledź bywa w poście […]...
Wielkanocny pacierz Nie umiem być srebrnym aniołem – ni gorejącym krzakiem – tyle zmartwychwstań już przeszło – a serce mam byle jakie. […]...
„Amor i czaszka” Stara winietka Na czaszkę ludzkości wsiadłszy Anioł rozparty, Profan, jak z tronu z niej patrzy I stroi żarty. Dmucha rój […]...
Zostanie tyle gór Zostanie tyle gór ile udźwignąłem na plecach Zostanie tyle drzew ile narysowało pióro Tak gotowym trzeba być do każdej ludzkiej […]...
W obcym mieście Będę na ciebie czekać siedem lat siedemset pokoleń motyli zwyciężając wszystko co doczesne odrzucając wszystko co doczesne rzucając wszystko puste […]...
Podróż na drewnianym koniku Hop koniku, hop! Dalej z tropu w trop! Hejże! w drogę ruszaj śmiało, Objedziemy Polskę całą, Hop koniku, hop! Raźno […]...
Fijołki Te fijołki, co mnie nęcą, Te nie siedzą skryte w trawie – Lecz spod długiej, ciemnej rzęsy Patrzą na mnie […]...
PRZEZ KRESY Monotonnie koń głowę unosi grzywa spada raz po raz rytmem koła koła zioła terkocze senne półżycie drożyną leśną łąkową dołem […]...
Jesteś Jesteś – bo chociaż jesień Renta jak trumienka w kieszeni Jeszcze przyszłość jak cielę na razie mówi niewiele Trzy pióra […]...
Od końca A potem ustawiono wszelki stół i odbyła się wspaniała weselna uczta. Księżniczka była tego dnia jeszcze piękniejsza niż zwykle. Grała […]...
Śnie(ż)nie jesień zzimiała – sypie przenikliwym wiatrem po szczelinach ciała niedokrytych płaszczem a pogięte fale włosów na kosmyki kruszy zatuleniem zatraceniem […]...
Tyle lat Tyle lat, tyle lat – Nic się nie zmieniło! Forsy brak, kobiet brak; Tylko lat przybyło. Tyle lat chodziłem kraść, […]...